Pozdrowienia z portu Oppeln

I to jeden z kilku powodów, dla których warto przypomnieć tę historię. Obecnie z trudem przebijają się projekty, na które wykładają kasą samorząd i biznes. W 1910 r. - gdy zawiązywano Akcyjne Towarzystwo Portowe - nikogo to nie dziwiło. Dlatego do Towarzystwa przystąpiły nie tylko władze miasta, ale i Zarząd Kolei Pruskich, Izba Handlowa oraz dwie prywatne cementownie.Ale zanim doszło do podpisania umowy, a potem wykupu gruntu i rozpoczęcia inwestycji, pomysł budowy portu w Opolu kiełkował ponad 50 lat! Długo szukano odpowiedniej lokalizacji i dopiero w 1881 roku do Ministerstwa Robót Publicznych trafił raport wskazujący jako dogodne miejsce na budowę portu obszar przy szosie do Zakrzowa (wówczas niemieckie Sakrau poza granicami miasta). Jako główne atuty uznawano bezpieczeństwo przed zalaniem przez Odrę i łatwość połączenia z linią kolejową.Kosztowny projekt nie został jednak wówczas zrealizowany, a zamiast tego w latach 1883-1885 powstał prowizoryczny port na Młynówce, gdzie jednak warunki i sprzęt były tak kiepskie, że załadunek barki trwał od 2 do 3 dni. Dlatego port mimo połączenia z linią Opole -Wrocław był nisko oceniany.W 1895 r. znów zlecono przygotowanie potencjalnych miejsc na port. Ostatecznie z czterech lokalizacji ponownie wybrano Zakrzów. Ale jak pisze Zbigniew Stupnicki - w jednym z Kalendarzy Opolskich - przez kilka lat dyskutowano o opłacalności przedsięwzięcia i tego, kto ma obiektem zarządzać. Dlatego pierwsze prace zaczęto w 1902 r., ale dopiero powołane w Towarzystwo Portowe doprowadziło budowę do końca.Dziś port jest wykorzystywany w niewielkim stopniu, a wielu opolan nawet nie wie, że istnieje. A szkoda, bo jego historia pozwala inaczej spojrzeć na długie wahania i analizy obecnych władz w związku np. z budową trasy średnicowej. Co ciekawe o niej też długo myśleli Niemcy.