Prima aprilis 2014: Polityczne aspiracje polskiej emerytki

Byczyłabym się do oporu, chodziła na darmowe wyżerki, różne balangi i jeszcze by mi za to płacili grubą forsę. Żyć nie umierać i to wszystko dla "dobra narodu" Od pewnego czasu działam w Radzie dzielnicy, co niektórzy nazywają moją działalność "wrzodem na zadku". Jak mi coś się nie podoba walczę jak brytan i nie zgadzam się na jakieś puste gadki-szmatki. Padła propozycja, żebym kandydowała w jesiennych wyborach do Rady Miasta. Zabili mi porządnego klina, bo z jednej strony to możliwość zrobienia coś dla ludzi, z drugiej zaś zszarpane nerwy i brak czasu na MM-kę.
Do polityki nigdy mnie nie ciągnęło, ale kusili własnym fotelem i jakimś dodatkiem pieniężnym. Od dawna lecę na debecie, to parę groszy by się przydało. Sumienie skowyta, że tylko Judasz za srebrniki dał się przekupić. Dobrze mu skowytać, jak to nie ono płaci 600 złotych za jeden zastrzyk! Zaczęłam podpytywać oferentów za ile bym mogła sumienie uciszyć i o mało ducha nie wyzionęłam! Sumka niczego sobie, ale stanowisko konsultanta do spraw stosunków międzyludzkich to chyba skok na zbyt głęboką wodę!
Na dodatek, chociaż wychowana jestem na Narwią, za groma nie umiem pływać! Postawili pewne warunki: 1) mam mieć prawo jazdy. Nie mam, ale dla mnie to pestka je zrobić. 2) mam podszlifować język niemiecki. Jeszcze mniejszy problem, najwyżej dłużej poszwargolę z wnuczkami przez skype. Mąż nabzdyczony, bo nie chce mieć politykiera w domu, ale widzę, że aż go skręca z zazdrości. Przez 4 noce tłukłam się jak Marek po piekle i wykłócałam się z pioruńskim sumieniem.
Raz się żyje! Zacznę do Rady Miasta,z rozpędu polecę prosto na Wiejską, tam się poobijam, zgarnę kasiorę a potem do Brukseli! Wszystko dla "dobra ojczyzny i obywateli". A w europarlamencie to dopiero na stare lata wybyczę się za cały okres zaciskania pasa! Kurde, tylko co ja mam zrobić ze swoim sumieniem?