Rektorat Uniwersytetu Zielonogórskiego? Ależ tak!

Koniecznie, a nawet obowiązkowo należy być w gmachu przy ulicy Licealnej. Za dużo do zobaczenia, za wiele do stracenia. Przecież na co dzień jest normalnym miejscem pracy. Nie ma wielu okazji, żeby w nim pochodzić, pooglądać, powspominać.
Gmach od chwili powstania był przypisany oświacie. Oddany do użytku w 1911 roku jako szkoła dla dziewcząt. Po wojnie jego charakteru nie zmieniono. Dla mnie zawsze będzie Szkołą Podstawową Nr 6. Jestem z innego pokolenia i od jakiegoś czasu łapię się na tym, że śledząc na bieżąco zmiany w moim mieście, operuję starymi nazwami. Podobnie jak z obecnym Gimnazjum-6. Dla mnie nadal jest SP 13. O mojej ,,10" przy ulicy Ludwika Zamenhofa nie wspomnę. I żadne tam OHP.
Z czasów szkolnych pamiętam, że o ,,6" mówiło się, że jest słaba. Nawet nie wiem dlaczego. W szkole średniej kilku kolegów wywodziło się z tej szkoły. Wcale słabymi – jako uczniowie – nie byli. Ale co nas najbardziej dziwiło. Sala gimnastyczna w budynku szkolnym i z witrażami. Teraz wiem więcej dlaczego. A co najradośniejsze. Witraże się ostały i są jednymi z najatrakcyjniejszych elementów rektoratu.
Budynek wiele zyskał jak przejął go Uniwersytet. Przeprowadzono staranny remont, a miasto wzbogaciło się o efektowny fragment na niezbyt bogatym turystycznym szlaku.
W czerwcu 2008 roku gmach – po remoncie, a przed początkiem urzędowania – został udostępniony do zwiedzania. Z zaproszenia skorzystało wielu zielonogórzan. Pomieszczenia były jeszcze puste, pachniało świeżością. Teraz odbiór może być inny. Miejsce jest ,,zasiedlone". Ale na pewno nie straciło na atrakcyjności.
Gorąco polecam. Nikt nie powinien być rozczarowany.
* * *
Zobacz nas na facebooku: 
strona portalu Moje Miasto Zielona Góra
strona bezpłatnego tygodnika miejskiego MM Moje Miasto Zielona Góra