Spotkamy się na Przystanku Woodstock!

Krótko po godzinie 16, pustki bo i nieco zimno. Słychać znajome Hare Kryszna. Grają, zachęcają do sięgnięcia po ich książki. Proponują ciasteczka.Ze mną się nie dogadali. Taka strawa nie dla mnie, ale raz na Przystanku Woodstock spróbowałam. Ani się najadłam, ani nie odczułam smaku. Jednak po posiłki w wiosce Hare Kryszna na Przystanku Woodstock kolejki są przeogromne. Najtaniej, a o wyznaczonych porach także za darmo. A głodnych tam wówczas nie brakuje.Z książkami też się nie dogadaliśmy. Owszem, mam jakąś pozycję, ale mnie nie wciągnęła. A w ogóle sięgam po inną literaturę.Jednak ktoś się ciasteczkami poczęstował, smakowało. Młody człowiek posmakował takiego jedzenia na Przystanku Woodstock. Książki chyba nie budziły zbytniego zainteresowania.Nie byli nachalni. Powspominaliśmy woodstockowe przygody. Bardzo mnie zainteresowały ich instrumenty muzyczne. Życzliwie pokazywali, tłumaczyli. Podawali nazwę, historię, wyjaśniali nazwę.W pewnym momencie odniosłam wrażenie, że coś się odmieniło rowerzystom. Dzwonili na potęgę, a przyswoiłam sobie, że dzwonków raczej nie używają, To jednak moi nowi znajomi grali. Miły dźwięk dzwoneczków wydawały karatale.Obejrzałam bębenek, czyli mrydangę, ale najbardziej interesujący był harmonium. Instrument, który dotarł do Indii wraz z białymi kolonistami. Został przez Hindusów zmodyfikowany i jest teraz tym czy jest. Nieco szwankował to i obejrzałam wnętrze.Spotkanie z grupką Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny przywołała temat Przystanku Woodstock i przygód z nim związanych. Nie mam negatywnych. Tylko radość, uśmiech i życzliwość wszystkich wobec wszystkich. Może poza jednym epizodem, który akurat był bardziej śmieszny niż niemiły.Jeszcze kilka wydarzeń, minie maj, czerwiec, będą wakacje i będzie czas na Przystanek Woodstock. Woodstock to jest to!Wstępnie umówiliśmy się na spotkanie. Jak się nie wypatrzymy, nic się nie stanie. Będą przecież inne spotkania. Tam zawsze ktoś kogoś spotyka.