Tam, gdzie pociągi nie dojeżdżają...

Trochę kalorii ponad normę , więc pomimo mżawki i wiatru ruszyłam po ulicach Łomży, żeby nadal mieścić się w 38 rozmiarze :)
Najdziwniejsza ulica w mieście - Aleja Piłsudskiego, miejsce startu. Najdziwniejsza, bo pomimo, że dość gęsto zabudowana ma tylko kilka numerów, w tym i szpital. Bloki przy niej należą do ulic: Reymonta, Bema, Prusa, Staffa, Niemcewicza, Kazańskiej, Hipokratesa, Kasztelańskiej i może jeszcze kilku. Trafili się nam łomżyniakom bardzo dowcipni urbaniści! Oj, trafili :)
Ulice mają kształty labiryntów (Prusa), rozrzuconych klocków, kwadratów, spirali itp. Projektanci z fantazją. Wiele uliczek dojazdowych (czytaj ulic) to wąskie pasemka ograniczone często z obu stron szerokimi parkingami. Slalom między samochodami, często blokującymi przejścia dla pieszych i obrałam kierunek, który wydawał mi się zabójczy dla zbędnych kalorii.
Na widok dawnego łącznika ze światem - torów kolejowych, nostalgicznie zrobiło mi się na sercu. Ech... Humor poprawił mi napis na śmietniku. Nie wiem o jaką królową chodzi, ale może jaka miłość takie i miejsce gorących wyznań?! :)
Stare domy - rudery zasłonięte zielskiem albo graffiti, piękne nowobogackie domy, a obok śmietniska i chaszcze po pas. Basen miejski strzeżony nie tylko przez techniczne urządzenia ;)
Mżawka coraz bardziej nawilżała nie tylko moją twarz - zawsze to darmowy kosmetyk, ale zaczęła prać też kurtkę. Przyśpieszyłam kroku i przy starej kapliczce wzięłam azymut na swoją ulicę.
Łomża ma różne ciekawe zakątki i gdyby nie wszechobecne śmieci, byłaby urokliwa nawet w ruderach starych domów. To były kiedyś czyjeś rodzinne domy, a na zarośniętych podwórzach bawiły się dzieci. Może i ktoś z naszych MM-kowiczow?
Nie wiem, czy spaliłam kalorie, ale spacer wzbudził nostalgię za tym co było i jednocześnie żal, że niektóre piękne wille i kamieniczki nie tętnią życiem jak dawniej.
Zardzewiałe tory szczególnie...