Tartu – znaki historii

Obecną nazwę miasto nosi od 1917 r. Stara nazwa to Dorpat. O powstaniu miasta już wspominałem . Takich zabytków jak Tallin nie posiada – zbyt dużo pożarów i zniszczeń wojennych. Ale i tak jest gdzie pochodzić. Piękny, brukowany Plac Ratuszowy, na którym znajduje się fontanna kochanków. Pięknie odremontowane kamieniczki, kawiarniane ogródki.
Skwer z pomnikiem Pirogova – jedyne miejsce w mieście, gdzie można usiąść na ławeczce i wypić piwo (ustępstwo zrobione dla braci studenckiej). A Pirogov – lekarz, jeden z profesorów Uniwersytetu, jako jeden z pierwszych na świecie zaczął stosować eter do znieczulania pacjentów.
Pomnik – pieczęć poświęcony Johanowi Skytte. Znajduje się obok ruin katedry pw. św. Piotra i Pawła. Gdy w 1632 r. król szwedzki Gustaw Adolf przekształcił w Uniwersytet założone przez Stefana Batorego Kolegium Jezuickie, mianował na Kanclerza właśnie Johana Skytte.
Pomnik Gustawa Adolfa naturalnej wielkości – wygląda na to, że ten król miał 170 cm wzrostu razem z kapeluszem.
Ruiny katedry pw. św. Piotra i Pawła – świątynia zbudowana w stylu gotyckim i poświęcona patronom miasta. Była to jedna z największych świątyń we wschodniej Europie. Upadek świątyni rozpoczął się wraz z reformacją. W 1525 r. ikonoklaści bardzo niszczą katedrę. A gdy Rosjanie „zaprosili do siebie” ostatniego biskupa Tartu, katedra opustoszała. Dzieła zniszczenia dokonała armia rosyjska w czasie wojen inflanckich, a czego im się nie udało, dokończył pożar w roku1624. Szwedzi mieli w nosie jej odbudowę, więc w zasadzie wykorzystywany był tylko cmentarz wokół ruin. Wielkie pomieszczenia wykorzystano nawet jako magazyn siana i spichrz, a w II połowie XVIII w. dwie wieże katedry przebudowano na strzelnice dla armat (do podobnego celu trochę później posłuży Francuzom egipski Sfinks).
W XIX w. Aleksander I nakazuje przebudować prezbiterium katedry na bibliotekę uniwersytecką i taką rolę te pomieszczenia pełniły do 1981 r. Teraz jest tam Muzeum Historyczne.
Uniwersytet – językiem wykładowym był język niemiecki. W okresie zaborów kształciło się w nim wielu Polaków. Wg pamiętnika jednego ze studentów – Bronisława Limanowskiego,w katedrze głosił kazania Piotr Skarga.
I na koniec – pomnik świni. My mamy dwa pomniki poświęcone ziemniakowi (Poznań i Biesiekierz), w Hiszpanii pełno jest pomników byków, ale nigdzie wcześniej nie natknąłem się na takie upamiętnienie najbardziej popularnego w naszym kręgu kulturowym zwierzaka.
To już koniec tej wyprawy. Ja osobiście cieszę się, że udało mi się to wszystko zobaczyć.
Bardzo dużo jeszcze nie widziałem. Może uda mi się wrócić? A teraz zapraszam do oglądania. Dziś, ponaglony i zmotywowany przez Annę, podaję link. Mam nadzieję, że mi się udało :)
https://plus.google.com/u/0/photos/115282811493414911352/albums/5986133253051597649

Manro