Warszawa ma nowy zabytek. Chodzi o jedną z kamienic w samym centrum. Podczas II wojny światowej budynek był wielokrotnie ostrzeliwany

Prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego kamienicę wraz z terenem, przy ul. Emili Plater 30.

- Kamienica wraz z oficynami stanowi cenny przykład zabudowy kamienicznej charakterystycznej dla Warszawy z okresu końca XIX w. Jej wartość artystyczna wyrażona jest poprzez niezwykle bogate opracowanie klatki kamienicy unikatowych neorokokowych drzwi oraz portali z różnymi motywami – wyjaśniał prof. Jakub Lewicki. – Wystrój artystyczny kamienicy jest panoramą modnych historyzujących neostyli w końcu XIX w.

W tym zabytkowym budynku, zachowane, rozbudowane dekoracje głównej klatki schodowej kontrastują ze skromnym wyposażeniem klatek obsługujących oficyny, których estetyka jest zredukowana do drewnianych tralek.

- Różnorodność wyrażona w dekoracyjności przestrzeni wspólnych stanowi źródło naukowe, świadczą o zróżnicowanym poziomie życia mieszkańców Warszawy z przełomu wieków w obrębie jednego obiektu – dodał konserwator.

Ulica Emilii Plater znajduje się w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Arteria powstała około roku 1872 w związku z rozplanowywaniem obszaru leżącego w granicach ulic: Marszałkowskiej, Koszykowej i Al. Jerozolimskich.

Początkowo była to ulica Leopoldyny, obecna nazwa została nadana dopiero w październiku 1916.

Posesja w całości była zabudowana w 1897 roku. Inwestorem prawdopodobnie był Symcha Kornblum. Nie jest znany autor projektu architektonicznego kamienicy. Mógł to być Aleksander Woyde, który zaprojektował kamienice na ul. Emilii Plater lub architekt Wąsowicz, autor sąsiedniej kamienicy o analogicznej kompozycji fasady.

Kamienica przetrwała wielokrotne ostrzeliwanie podczas II wojny światowej. W latach 50. XX wieku dokonano niezbędnych napraw, a remont generalny obiektu przeprowadzono w latach 1966-1971.