Za łomżyńskim oknem

Wtulona w ciepły pled zastanawiałam się nad dalszą strategią walki z wirusami. Jak dotąd byłam na przegranej pozycji.
Moje mądre przemyślenia przerwał zbulwersowany czymś kocurek Maksio. Wyraźnie tłumaczył mi, że muszę coś obejrzeć. Pomyślałam, że znowu zobaczył jakieś głupoty w telewizorze- bo Maksio jest telemaniakiem, który szczególnie lubi oglądać "gadające głowy". Pasję odziedziczył po swoim panu, a moim ojcu. Odganiałam się od niego jak od natrętnej muchy, ale Maksio to bardzo uparty koci facet ! Wylazłam z ciepłego kokonu i poczłapałam za sterczącym kocim ogonem. O dziwo, prowadził mnie nie w stronę telewizora a w stronę okna. Cały czas wzburzony dziamgał. Spojrzałam przez szybę i wszystko zrozumiałam ! Na siatce siedział spasiony kwiczoł i najwyraźniej prowokował mojego kota !
Bezczelnie patrzył mu w oczy, stroszył piórka i sypał wyzwiskami w ptasim języku ! Nie przestraszył się nawet widoku mojej osoby, ani aparatu w moim ręku.Miał czelność jeszcze podejść pod same okno i patrzeć nam w oczy.
Co za typek ! Maksio najwyraźniej oburzony moją postawą, fuknął na mnie i odszedł obrażony. Nie tak zachowuje się obrońca znieważanego kota ! Trochę mnie zdziwił widok pojedynczego kwiczoła, bo one raczej stadnie się trzymają. Ten widocznie to jakiś wyjątkowy zakapior, który lubi prowokować biedne, łomżyńskie koty. Przez tą całą akcję na chwilę zapomniałam o obolałych członkach, zakatarzonym nosie i nawet kaszel przestał męczyć. Wszyscy zagrypieni powinni od czasu do czasu wyjrzeć przez okno- może jakiś kwiczoł odwróci waszą uwagę od grypowych dolegliwości ?
Szybkiego powrotu do zdrowia i na portal MM życzę !