Abp Dzięga o katastrofie smoleńskiej w Stargardzie: są zamachy czynne i zamachy bierne

Wojsko i poczty sztandarowe asystowały w mszy w kolegiacie.  Przybyłych na nią powitał nestor stargardzkich duszpasterzy, prałat Henryk Ozga, który nawoływał do zadumy i refleksji.- Ci, którzy tam zginęli, oczekują naszej modlitwy dla zbawienia - mówił ks. Henryk Ozga.Mszę sprawowali księża ze stargardzkich kościołów oraz cerkwi. Przewodniczył jej metropolita szczecińsko-kamieński, ksiądz arcybiskup Andrzej Dzięga.  - Stajemy się cząstką Ojczyzny nie tylko poprzez dziedzictwo narodowe w Stargardzie, ale przez to, że jest dziedzictwem żywym - mówił ks. Andrzej Dzięga. - Dzisiejsza uroczystość pokazuje, że ubogaca się je o kolejne znaki i treści.Eucharystia sprawowana była za zmarłych w katastrofie smoleńskiej, ale także za śp. Jadwigę Kaczyńską, matkę braci Kaczyńskich.Czytanie pierwsze to hymn do miłości z 1 listu do Koryntian, drugie, z Ewangelii św. Jana "Na początku było słowo..."Kazanie arcybiskupa poświęcone było przede wszystkim Ojczyźnie, wartościom zawartym w haśle Bóg - honor - Ojczyzna.Fragmenty kazania abpa A. Dzięgi: 10 kwietnia 2010 roku, to Golgota narodu, ogromne cierpienie narodu poddawanego próbom.Jeszcze słowo "Katyń" nie zalśniło wobec świata zaciemniane...Pamiętam ten dzień. W Szczecinie, w katedrze, zaplanowane były święcenia kapłańskie. Gdy dowiedziałem się o katastrofie samolotu nawet się nie zdziwiłem, tylko posmutniałem.Czemu aż tak? Czemu tylu? Czemu znowu?!Naród ma prawo pytać, ma prawo wiedzieć.Tego typu katastrofy same się nie zdarzają. To albo zamach czynny, albo zamach bierny, niedopilnowanie, niedopatrzenie.Jest smutek... Nie ma do końca wyjaśnionych faktów. Jakaś tajemnica w sercu zawsze pozostanie. Miłość wszystko przetrzyma.Stargard nieraz pokazał, że imię Polska jest tu wypowiadane szczególnym tonem, z modlitwą. Ta tablica, to próba aby tajemnica przestała być tajemnicą.Tylko prawda jest w stanie dać siłę i nowe życie.Trzeba zastąpić tych, których zabrakło.Wszyscy, którzy tam byli, od prawej do lewej strony sceny politycznej, prowadzeni tam byli nie tylko obowiązkiem, ale i sercem. Wiele z tych osób znałem osobiście. Trzeba o nich pamiętać, trzeba za nich się modlić. Oni nam mogą niejedno u Boga wyprosić.Dziękuję za tę uroczystość, za jej państwową rangę.  Nie lękajcie się!Tym, którzy zginęli w Smoleńsku, w Katyniu, niech Pan da niebo. Amen.Po mszy wierni przeszli pod pamiątkową tablicę. Tam modlili się, a po poświęceniu jej przez arcybiskupa, składali wieńce i znicze.