Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 31]

Początek cykluByłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 30]Kończyła się podstawówka, czas było rozejrzeć się za zawodem, który miał w przyszłości dać pieniążki na utrzymanie planowanej rodzinki. Wybrałem technikum elektryczne. Lato, upał, a ty człeku męcz się na egzaminach wstępnych...
Pisemne z polskiego i fizyki lekko poszły. Matematykę miałem już zaliczoną za uzyskanie II miejsca w olimpiadzie matematycznej, w ósmej, ostatniej klasie podstawówki.Po kilku dniach rozpoczęły się egzaminy ustne. Z polskiego i matematyki odbywały się jednocześnie w tej samej sali lekcyjnej - matematyka przy tablicy, polski w ławce pod tylną ścianą. Wchodzimy po kolei do egzaminujących nauczycieli - jeden kandydat szedł pod ścianę, drugi do tablicy. Po egzaminie u jednego nauczyciela, szło się do drugiego.Wchodzę, przy matematyce jakiś delikwent już się męczy. Zasuwam więc do tyłu, gdzie już patrzy na mnie "zachęcająco" jakaś wysoka kostyczna postać. Z wyglądu kobieta. Spojrzała na mnie ponuro z ukosa, znad okularów... wyraźnie na dzisiaj miała już dosyć przepytywania. Widocznie poprzednicy moi nie odpowiadali po jej myśli. Ale co tam... siadłem wygodnie na ławeczce, na wprost mojej "egzekutorki". - Dzień dobry pani profesor - na twarz przywołałem najmilszy z moich przygotowanych uśmiechów.- Dobry, dobry. Zobaczymy - odburknęła, wyraźnie nie pozwalając aby moje dobre fluidy spłynęły na nią, ułatwiając dalszą „konwersację" - zobaczymy co umiesz. Do naszej szkoły nie tak łatwo się dostać...No, ładnie się zaczyna! Piękny początek. Ale mnie powitała! Cholera!
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 32]
Wszelkie  prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.