Danuta Bodzek: "Stolica jest o krok od paraliżu komunikacyjnego"

1. Załóżmy, że wygrywa Pani wybory prezydenckie. Jaka będzie pierwsza decyzja, którą Pani podejmie?

Danuta Bodzek: Warszawa musi łączyć ludzi, nie może być miastem dla samej idei. Dlatego w pierwszej kolejności postawię na działania pozwalające na rozwiązanie najbardziej palących kwestii związanych z brakiem zintegrowanych rozwiązań w Warszawie. Chcę przede wszystkim usprawnić komunikację miejską. To problem z którym praktycznie każdy z mieszkańców Warszawy ma codziennie do czynienia. Warszawa ma pod tym względem opóźnienie rzędu kilkudziesięciu lat, a mieszkańców najsilniej rozwijającego się ekonomicznie miasta w Polsce nie stać na stratę pieniędzy oraz czasu spędzonego w korkach.

Co ważne według analiz współpracujących ze mną ekspertów od transportu nie trzeba od razu realizować ogromnych inwestycji czy dobudowywać kolejnych pasów ruchu. Usprawnienie warszawskiego systemu komunikacji można osiągnąć poprzez równoległy proces integrowania i optymalizację już istniejących rozwiązań. Muszą one działać jak jeden system a nie pojedyncze elementy. Dlatego tak ważne jest wprowadzenie systemu transportowego integrującego nowoczesny transport tramwajowy, szynowy – autobusy szynowe, kolejowy oraz drogowy.

Warszawa musi być także miastem o zrównoważonym rozwoju gdzie każda dzielnica będzie mogła liczyć na równe traktowanie w zakresie inwestycji. Będę dążyć do tego, by miejsca pracy i inwestycje pojawiały się równomiernie w całej Warszawie chociażby przez wykorzystanie systemu ulg podatkowych. Jestem przeciwna wyłączeniu Warszawy z Mazowsza i utworzeniu z niej 17. województwa. Proponuję podział statystyczny województwa w ramach jednostki NTS-2 na Warszawę, w granicach administracyjnych i pozostałą cześć Mazowsza. Jest to rozwiązanie korzystne z punktu widzenia statystycznego i finansowego. Miasto Warszawa utrzymałoby status jednostki w ramach podziału NTS-3 oraz uzyskałoby równocześnie status jednostki NTS-2.

2. Jakich konkretnych inwestycji Warszawa potrzebuje w najbliższych czterech latach?
Inwestycje w Warszawie podzieliłabym na te, które przynoszą miastu prestiż (zabudowa placu Defilad, wokół Pałacu Kultury), oraz te które są niezbędne do natychmiastowej realizacji z powodu zaniedbań lat poprzednich. Biorąc pod uwagę drożność warszawskich dróg oraz wydolność komunikacji miejskiej, Warszawa potrzebuje przede wszystkim inwestycji w infrastrukturę transportową. Chodzi o dalszą rozbudowę metra, budowę nowych linii tramwajowych i zintegrowanie z warszawskim system komunikacyjnym pociągów podmiejskich. W ciągu najbliższych czterech lat powinna rozpocząć się również budowa połączeń ringowych w obrębie Warszawy, jak i poza jej granicami, Mostu Krasińskiego, Mostu na Zaporze w gminie Wawer i mostu na drodze 721 na wysokości Józefowa i Konstancina-Jeziornej. Opracowaliśmy wspólnie z ekspertami również plan wykorzystania komunikacji kolejowej.

Za konieczne uważam dokończenie realizacji modernizacji ulicy Wołoskiej, na której do dnia dzisiejszego pomimo istniejących rezerw terenu nie dokonano poszerzenia około 1 km. na odcinku od Racławickiej do Woronicza. Priorytetowo potraktowałabym również realizację planowanej od wielu lat trasy Północ-Południe.

Uważam, iż niezbędna jest natychmiastowa zmiana polityki lokalowej miasta. Za niedopuszczalne uważam doprowadzenie i utrzymywanie sytuacji, w której miasto zobligowane orzeczeniami sądowymi do dostarczenia lokali socjalnych dla osób eksmitowanych z lokali, z powodu braku budownictwa socjalnego i możliwości dostarczenia lokalu socjalnego dla eksmitowanych, musi wypłacać latami odszkodowania dla prywatnych właścicieli tych lokali. Taka polityka miastu, czyli nam wszystkim jako podatnikom, po prostu się nie opłaca. Pamiętajmy, że wspierane powinny być także inwestycje biznesowe. Prestiżowe inwestycje o których myślimy to rewitalizacja Portu Praskiego i stworzenie z niego nowoczesnej mariny otwierającej miasto na Wisłę oraz przeprowadzenie kolejki gondolowej ze Starego Miasta do praskiego ZOO. Warszawa potrzebuje nowych symboli obok Pałacu Kultury, które pokażą, że jesteśmy nowoczesnym miastem.

Ważnym zagadnieniem, na które należy zwrócić uwagę, jest kwestia dotycząca zagospodarowania przestrzennego, które powinno uwzględniać budowanie osiedli wraz ze żłobkami, przedszkolami i ewentualnie z przychodniami służby zdrowia. Takim przykładem braku rozwiązań o którym mowa wyżej jest m.in. Wilanów. Wydaje się zasadnym także podjęcie dyskusji o budowie szpitala na Ursynowie. Zapewnienie seniorom w urzędach „opieki” poprzez: wykorzystanie odciążonych przez Internet urzędników – po przeszkoleniu - do pomocy ludziom starszym w załatwianiu spraw urzędowych (opiekun seniora, który będzie pomagał mu od wejścia do urzędu i kierował w procesie administracyjnym). Wykorzystanie środków UE do stworzenia kilku takich stanowisk w każdym z urzędów.

3. Jak powinno według Pani wyglądać otoczenie Pałacu Kultury i Nauki?

Przez ostatnie 20 lat powstało już co najmniej kilkadziesiąt koncepcji zagospodarowania Placu Defilad. Zdecydowanie najmniej podobają mi się plany dotyczące zabudowania Pałacu Kultury i Nauki drapaczami chmur. Takie działania spowodują, że miejsce stanie się kolejnym betonowo-biurowym pustkowiem i nie będzie komponować się z otoczeniem. Moim zdaniem warto się zastanowić np. nad wykorzystaniem tej przestrzeni dla wystaw czasowych analizujących zagadnienia sztuki nowoczesnej i współczesnej, można stworzyć jedno z większych centrów tego typu w stolicy i kraju, tzw. kunsthalle. Należy dać możliwość rozwinięcia koncepcji, która pozwoliłaby na zagospodarowanie terenu w sposób przyjazny dla mieszkańców Warszawy. Mówiąc o otoczeniu Pałacu nie można tylko patrzeć na wysokość zabudowy. O wiele ważniejsze są działania miasta, które sprawią, że ten kawałek Centrum będzie skupiskiem teatrów, galerii, muzeów, kafejek czy centrów edukacyjnych. Miejscem, które będzie żyło przez całą dobę i będzie dla warszawiaków prawdziwym „centrum życia”, a nie zamkniętym na cztery spusty po godz. 17.00 skupiskiem biur i banków.

4. Kryzys mocno odcisnął swe piętno na budżecie Warszawy. Gdzie w przyszłości zamierza Pani szukać oszczędności?

Wyznaję zasadę, że oszczędności należy zacząć szukać zawsze u siebie. Jednak nie można ciąć na oślep. Oszczędności powinno osiągać się poprzez optymalizację i wykorzystanie wszystkich możliwości na poprawę całego systemu działania. Moim kolejnym celem jest wdrożenie w Warszawie inteligentnego zarządzania, tzw. SMART. Dlatego też należy się już teraz mocno zastanowić, czy Urząd Miasta, zgodnie z obowiązującymi w XXI wieku standardami nie powinien zacząć oszczędzać właśnie poprzez przyspieszenie informatyzacji administracji. Warszawiacy wciąż nie mogą załatwić wielu rzeczy przez Internet, mimo że poziom dostępu do sieci i jego rzeczywistego wykorzystania należy do najwyższych w Polsce. Wdrożenie odpowiednich platform pozwoliłoby usprawnić pracę urzędów, a tym samym przynieść znaczne oszczędności.

Nie zapominajmy też, że w dalszym ciągu pozostaje nam wiele środków, jakie można uzyskać z Unii Europejskiej, co prawda współczynnik ich wykorzystania wzrósł, ale pozostało jeszcze wiele do zrobienia w tej kwestii.

Ważną kwestią jest także poprawa efektywności energetycznej Warszawy. Stolica musi się stać prawdziwie „zielonym miastem”, komunikację miejską zasilić silnikami hybrydowymi, przez co zmniejszymy emisję CO2. Proponuję także pochylenie się nad systemem oświetleniowym LED.

5. Co Pani sądzi o komunikacji miejskiej w stolicy. Jak rozładować korki? Jakie powinny być kierunki rozwoju w tej dziedzinie?
Stolica jest o krok od paraliżu komunikacyjnego. Inwestycje podjęte przez obecnych włodarzy Ratusza powinny zmienić tę sytuację. Jest ich jednak mało i stale przeciąga się termin ich realizacji. Warszawa potrzebuje przyspieszenia inwestycji obejmujących budowę obwodnic oraz rozwoju infrastruktury komunikacji miejskiej. W dalszym ciągu główny akcent transportu położony jest na transport kołowy. Powinniśmy stawiać na intensywny rozwój zintegrowanego transportu szynowego. To wymaga jednak czasu. Analizując obecną infrastrukturę jest jednak kilka rzeczy, które chciałabym wprowadzić od zaraz.

Po pierwsze bus pasy mogłyby funkcjonować w określonych godzinach o największym natężeniu ruchu: godz. 7.00 - 9.00 i 15.00 - 18.00, a poza tymi godzinami być dostępne dla innych środków lokomocji. Należy też zacząć egzekwować funkcje bus pasów. Powinna to robić straż miejska. To nie jedyne działanie, w którym ta formacja mogłaby wesprzeć nas w rozładowywaniu korków. W większości europejskich metropolii największe skrzyżowania w godzinach szczytu kierowane są właśnie przez służby mundurowe. To w znacznym stopniu upłynnia ruch w mieście. Należy też poważnie zastanowić się nad obecnym systemem drogowym Warszawy. Moim zdaniem istnieje konieczność weryfikacji systemu funkcjonowania skrzyżowań w mieście. Należy wyeliminować nieefektywne skrzyżowania dróg szybkiego ruchu z drogami często osiedlowymi. Nie ma sensu ograniczać płynności ruchu poprzez szatkowanie dróg szybkiego ruchu kierowanymi sygnalizacją świetlną skrzyżowaniami z podrzędnymi drogami. Należy usprawnić sygnalizację świetlną. Zaproponuję rozwiązania w zakresie czasookresu rozpoczynania pracy przez urzędy, szkoły (dot. jednostek publicznych). Nie musimy wszyscy na godz. 8 00 jechać do pracy. Korek w naturalny sposób ograniczymy, jeżeli już kilkaset tysięcy ludzi będzie rozpoczynało pracę np. o 8:30 lub 9:00. Przecież urzędy nie musza być otwarte tylko od 8-16, wtedy warszawiacy także będący w pracy nic nie mogą załatwić.

6. Jak ocenia Pani sytuację w stołecznej służbie zdrowia. Jakie działania zamierza Pani podjąć w celu poprawy warunków leczenia pacjentów?
Sytuacja stołecznej służby zdrowia jest niezwykle skomplikowana.

Na obecnym etapie należy zwiększyć działania w zakresie profilaktyki i prewencji obejmujących wszystkich mieszkańców Warszawy w celu poprawy wykrywalności chorób w tym w szczególności chorób układu sercowo- naczyniowego, nowotworów i cukrzycy. Należy zwiększyć dostępność do podstawowej opieki zdrowotnej oraz do specjalistów poprzez usprawnianie organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych – w efekcie wczesne i bardziej skuteczne leczenie.

Chcę również usprawnienia system opieki zdrowotnej w stołecznych placówkach, przykładowo poprzez wprowadzenie centralnego rejestru usług medycznych, gdzie będzie można znaleźć informacje, w których placówkach można najszybciej i w najkrótszym terminie otrzymać pomoc.

·

Konieczny jest powrót do koncepcji budowy szpitala w celu zabezpieczenia podstawowych zakresów świadczeń dla mieszkańców Ursynowa

·

Wspieranie rozwoju istniejącej bazy szpitalnej w tym nie tylko szpitali prowadzonych przez m.st. Warszawa, ale również publicznych zakładów opieki zdrowotnej innych podmiotów.

·

Reorganizacja nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej w oparciu o planowane zmiany systemowe.

·

Wzmożenie nadzoru nad podstawową opieką zdrowotną, jej organizacją i realizacją zadań w środowisku przebywania i zamieszkania pacjenta.

·

Tworzenie warunków sprzyjających zatrzymaniu fachowej kadry medycznej w zakładach opieki zdrowotnej funkcjonujących w systemie świadczeń publicznych.

·

Wspieranie rozwoju ratownictwa medycznego w Warszawie.

Niezależnie od zapewnienia funkcji leczniczych i opiekuńczych należy zwiększyć ofertę usług i działalności edukacyjnej, kulturalnej, rekreacyjnej dla osób w wieku trzecim.

7. Czy uważa Pani, że miasto wykorzystuje możliwości, jakie daje Wisła? Co zrobić, aby sprowadzić życie kulturalne nad rzekę?

Nasze miasto jest pod tym względem jedyne w swoim rodzaju. Wszystkie metropolie rozwijają się w kierunku przepływających przez ich teren rzek. Warszawa, niestety, zwija się. Nie pomogło tu nawet powołanie specjalnego pełnomocnika do spraw zagospodarowania nabrzeża Wisły. Warszawie potrzebne są nadwiślańskie bulwary z prawdziwego zdarzenia. Nad rzeką powinno tętnić życie. Brakuje tam kafejek, restauracji. Powinniśmy poważnie pomyśleć o rewitalizacji Portu Praskiego. To miejsce wyobrażam sobie jako marinę obsługującą żeglugę turystyczną i sportową. Rejs statkiem do Płocka to jak najbardziej realna propozycja. Krokiem do otwarcia Wisły byłoby także wprowadzenie kolejki gondolowej ze Starego Miasta do praskiego ZOO.

8. Jak Pani ocenia bezpieczeństwo mieszkańców Warszawy? Co zamierza Pani zrobić, aby poprawić jego poziom?
Wedle wszelkich statystyk poziom bezpieczeństwa w Warszawie stale rośnie. Mówiąc jednak o bezpieczeństwie w mieście powinniśmy bardziej skupić się na jego poszczególnych dzielnicach. Tylko w ten sposób możemy skutecznie zwalczać przestępczość w Warszawie. Rozwiązania systemowe dla całej stolicy w niektórych dzielnicach mogą nie przynieść spodziewanych rezultatów. Mam wiele pomysłów związanych z poprawą bezpieczeństwa, np. w sferze transportowej chcę przedłużyć godziny funkcjonowania metra i usprawnić komunikację autobusów nocnych i wprowadzić w nich kamery, tak by pasażerowie mogli wracać bezpiecznie do domów. Ponadto myślę o zwiększeniu liczby nocnych patroli strażników miejskich.

9. Warszawa stara się o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Czy może to robić bardziej skutecznie? Jak? Które obszary kultury wymagają największego wsparcia? Jakie konkretne działania zamierza Pani podjąć?
W Warszawie w dalszym ciągu kuleje sektor kulturalno-turystyczny. Zapominamy, że wokół inwestycji o charakterze kulturalnym zazwyczaj w krótkim czasie pojawiają się te o charakterze komercyjnym. Urząd Miasta powinien zwrócić większą uwagę na prawobrzeżną Warszawę. Powinien przeprowadzić kwerendę mieszczących się tam lokali, które nie mają szans na znalezienie chętnych na wynajem. Takie lokale miasto mogłoby przekazać na preferencyjnych warunkach na np. funkcje galerii, czy ośrodków kulturalnych. Kolejnym problemem Warszawy, jeżeli chodzi o jej życie kulturalne i rozrywkowe są absurdalne zapisy obowiązujące w okolicach Starego Miasta i Krakowskiego Przedmieścia. Cisza nocna obowiązująca od godz. 22.00 powoduje, że miasto nocą zasypia. Ratusz powinien zastanowić się nad zniesieniem lub skróceniem ciszy nocnej w tych okolicach, np. w zamian za obniżenie opłat czynszowych.

10. Sport w Warszawie to nie tylko zbliżające się Euro 2012 i piłka nożna. To także wiele klubów z tradycjami, które obecnie funkcjonują na skraju bankructwa. Czy będą mogły liczyć na wsparcie miasta, jeśli zostanie Pani prezydentem?

Często spotykam się z błędnym podejściem do postrzegania sportu w Warszawie przez pryzmat piłki nożnej i drużyn Legii i Polonii. Nie zapominajmy, że w Warszawie mieszkają też ludzie, którzy interesują się i uprawiają wioślarstwo czy narciarstwo. Każdy klub powinien liczyć na równe wsparcie ze strony swojego miasta. Mówiąc o sporcie w Warszawie należy też pamiętać o dalszej budowie ścieżek rowerowych. W dalszym ciągu jest ich w stolicy za mało. W moim programie zaproponowałam również jak najszybsze stworzenie systemu publicznych wypożyczalni rowerów w Warszawie, na wzór działających w głównych metropoliach europejskich. Według naszych analiz w ciągu kilku miesięcy możliwe jest zapewnienie mieszkańcom i turystom taniego dostępu do ponad 3000 rowerów, systemu wygodnych wypożyczalni, parkingów czy punktów serwisowych rozlokowanych we wszystkich dzielnicach.

Zobacz również:
Wybory samorządowe 2010 - serwis specjalny MM Warszawa
Wybory prezydenckie w Warszawie: PSL ma receptę na korki w mieście
Czesław Bielecki: "przedstawię plan domknięcia budowy obwodnicy w ciągu dwóch lat"