Drewniane domy na Służewiu świadkami historii. "To relikty dawnej wsi, jaka przez setki lat rozwijała się w tych okolicach"

Budynek pod adresem Fosa 19 został zbudowany u podnóża kościoła św. Katarzyny we wsi Służew zapewne po uwłaszczeniu, około 1864 roku, w miejscu wcześniejszego domu. Drewniak jest niewielki, jego powierzchnia mieszkalna to zaledwie 65 m kw. Postawiono go z bali dębowych i sosnowych, do wnętrza prowadzi zabudowany ganek. Więźbę tworzą sosnowe krokwie a pokrycie dachówka (położona w miejsce wcześniejszych gontów, usuniętych w okresie międzywojennym). Współcześnie wszystkie okna w budynku zostały wymienione na plastikowe. Dom od pokoleń pozostaje w rękach jednej rodziny.

Drewniak przy ul. Fosa 17 pochodzi z 1872 roku. Od tego czasu przeszedł bardzo dużo zmian: poczynając od miejsca posadowienia, funkcji oraz proporcji. Zbudowano go obok murowanej plebanii na dom dla wikarych pobliskiego kościoła św. Katarzyny. Działały w nim także sale katechetyczne - opisuje Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków.

Dom o powierzchni 290 m kw. powstał z belek w konstrukcji zrębowej, ściany z zewnątrz szalowane są deskami, drewniana więźba przykryta jest dachem z blachy. Drewniak ma oryginalną stolarkę w postaci dwuskrzydłowych okien skrzynkowych podzielonych na sześć kwater. Do budynku, po wysokich schodach, prowadzi ganek ozdobiony fryzem z misternie wycinanych desek.

Zobaczcie też: Mokotowska willa z lat 20. trafi do rejestru zabytków? Unikatowy wystrój wnętrza jest sprzed wojny

Dom na początku lat 90. XX wieku przeniesiono z terenu plebani w sąsiedztwo pobliskiego cmentarza (założonego w 1839 roku). W nowym miejscu posadowiono go na wysokiej podmurówce, przez co utracił proporcję i charakter wiejskiego domu. Obecnie pełni rolę domu pogrzebowego. Jest własnością Parafii Rzymsko-Katolickiej św. Katarzyny. W 1989 roku został wpisany do rejestru zabytków.

Oba służewskie drewniaki są w dobrej kondycji i choć ich wygląd przez dziesiątki lat lekko się zmienił, to są niezwykłymi reliktami świadczącymi o historii tego miejsca. Mimo całkowicie zmienionego otoczenia - ruchliwej ulicy i cmentarza - ciągle są dowodami na istnienie tu kiedyś rozległej i ludnej wsi leżącej na obrzeżach Warszawy - podkreśla BSKZ.