Galerianki

Takie historie znamy z  życia, czytamy o nich w gazetach.  Katarzyna Rosłaniec pewnie przejrzała prasę starannie, nim wzięła się za pisanie scenariusza dramatu obyczajowego. Opowieści o gimnazjalistkach, które sprzedają się za drobne upominki. Uprawiają prostytucję, bo na nowy ciuch, błyskotkę nikt im grosza nie da, a inaczej zarobić nie potrafią, albo nie chcą.
Dziewczyny klientów szukają w miejscach publicznych, tam gdzie łatwo o łup, a z drugiej strony trudno o identyfikację. Najchętniej odwiedzają więc dyskoteki, dworce i galerie handlowe (stąd tytuł filmu “Galerianki”).
Katarzyna Rosłaniec nie ma dla nich litości - w jej historii dziewczyny są wulgarne, chamskie, bezwględne. Szkoła sobie z nimi nie radzi, koleżanki z klasy, które myślą inaczej, albo muszą do nich dołączyć, albo liczyć się z konsekwencjami bycia inną.
“Galerianki” przyniosły ich autorce nagrodę za debiut reżyserki na zakończonym kilka dni temu festiwalu polskich filmów w Gdyni.