Konkurs recytatorski poezji Karola Wojtyły [zdjęcia]

Biskup włocławski Krzysztof Szembek w 1720 roku sprowadził Pijarów, którym najpierw w 1726 roku przekazał kolegium, a 4 lata później sam kościół. Kolegium Pijarów było pierwszą wyższą szkołą na Kujawach. Kościół był wielokrotnie niszczony a następnie odbudowywany. Po ostatnim pożarze w połowie XIX wieku, świątynię przebudowano w duchu neogotyckim.
Fotki kościoła tutaj:I właśnie w tym kościele 23 maja 2012 r., (środa) w Kościele Wniebowzięcia Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radziejowie spotkała się młodzież aby wziąć udział w konkursie recytatorskim poezji Karola Wojtyły.
Jego proboszczem jest ks. mgr lic. Stanisław Łosiakowski - Pełni urząd w naszej parafii od 1991.
Organizatorzy ks. Prałat Stanisław Łosiakowski we współdziałaniu Grażyną Trzmielewską ( autorką scenariusza, prowadzącą i zajmującą się obsługą medialną)  tego konkursu postawili sobie za cel przed nim : propagowanie poezji Karola Wojtyły, uczczenie 1. rocznicy beatyfikacji Jana Pawła II, kształtowanie kultury żywego słowa, rozwijanie recytatorskich uzdolnień młodzieży, promocja uczniów zdolnych. Cel ten został osiągnięty. W konkursie udział wzięło 29 uczestników.
Jury pracowało w składzie : ks. Prałat Stanisław Łosiakowski, Danuta Wielgosz, Halina Paczkowska, Alina Krupińska. 
Fotorelacja z tego konkursu. Tutaj:
Jan Paweł II był papieżem niezwykłym - sprawował posługę kapłańską, przez kilkadziesiąt lat kierował Kościołem Katolickim, niestrudzenie pielgrzymował po świecie, apelował o pokój... Był jednak nie tylko osobą duchowną, autorytetem moralnym, lecz również pisarzem. Od najmłodszych lat interesował się teatrem i literaturą. Opublikował kilka dramatów, zbiory poezji, rozważania, myśli i opracowania filozoficzne.
Młodzież wybrała szereg wierszy. Są pisane sercem, wymowne i jakież są piękne !
Słuchacze znaleźli coś dla siebie, dla bliskich, może skruszą one serce wierzących i nie wierzących....Przemyślcie te słowa zwykłego człowieka jakim był "Syn Polskiej Ziemi" nasz Karol Wojtyła, który o poezji tak mówił : "Poezja to wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić: obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku"  
Do sosny polskiej
Gdzie winnice, gdzie wonne pomarańcze rosną,Ty domowy mój prostaku, zakopiańska sosnoOd matki i sióstr oderwana roduStoisz sieroto pośród cudzego ogrodu.
Jakże tu miłym jesteś gościem memu oku,Bowiem oboje doświadczamy jednego wyroku,I mnie także pielgrzymka wyniosła daleka,I mnie w cudzej ziemi czas życia ucieka.
Czemuś, choć cię starania cudze otoczyły,Nie rozwinęła wzrostu, utraciła siły?Masz tu wcześniej i słonce, i rosy wiośniane,a przecież twe gałązki bledną pochylone.
Więdniesz.Usychasz smutna wśród kwitnącej płaszczyznyI nie ma dla ciebie życia, bo nie ma Ojczyzny.Drzewo wierne!
Nie zniesiesz wygnania, tęsknotyJeszcze trochę jesiennej i zimowej słotyA padniesz martwa!Obca ziemia cię pogrzebie.Drzewo moje.Czy będę szczęśliwszy od ciebie?
październik 1995 Dzięki organizatorom przybliżono w czasie tego konkursu ten element życia naszego Wielkiego Rodaka.
KS.