List łomżyńskiego Dobra Międzynarodowego

Tymczasowo nazywam się Filemon. Mam około 6 -7 miesięcy i jestem przystojnym kocurkiem. Jak każdy facet z pewnymi jednak mankamentami.
Piszę do was, bo bardzo chciałbym znaleźć osobę, która by mnie pokochała i zameldowała na stałe w swoim domku. Wiem, że dwie Dwunożne istoty, zwane przez was kobietami, szukają już dla mnie pomocy.
Zrobiły mi nawet medialną reklamę i moje zdjęcia ukazały się w dwóch gazetach. Niestety, nadal mieszkam w "apartamencie" piwnicznym i ciągle żyję nadzieją na zmianę mojego losu. Podsłuchałem jak obie Dwunożne mówiły, że zgodnie z art. 21.jestem uznany za dobro ogólnonarodowe i powinienem mieć zapewnione warunki rozwoju i swobodnego bytu.
Jestem po traumatycznych przeżyciach, ale powoli dochodzę do siebie. Przez pierwsze miesiące życia tułałem się głodny, chory i przerażony po śmietnikach i kryjąc się w żywopłotach. Raz dopadli mnie jacyś barbarzyńcy, wyrwali mnie kilka wąsów i obcięli ogonek. Wyłem z bólu, a oni tylko się ze mnie śmieli! Myślałem, że to ostatnie minuty mojego życia, ale jakoś się wyrwałem oprawcom i ukryłem za kontenerem. Zobaczyła mnie tam mała dziewczynka i przytuliła. Nie miałem siły i pomyślałem sobie, że może chociaż umrę w ciepłych objęciach.
Dziewczynka zawołała swoją mamę i obie zaniosły mnie do obecnie zajmowanego przeze mnie "salonu". Trochę ich się bałem, bo obie pachniały psami. Potem dały mi pić i jeść. Słyszałem jak się naradzają co ze mną dalej zrobić. W domu mają dwa psy- jeden z nich jest strasznym rasistą! Zostałem w piwnicy. Po godzinie ta starsza Dwunożna wzięła mnie na ręce i zaniosła do kociego lekarza. Lekarz dokładnie mnie zbadał i wykrył, że mam świerzb uszny i zapalenie spojówek. Obejrzał też mój ogonek, ale sam wiedziałem, że nie ma żadnego leku na jego odrost! Wypisał leki i przez kilka dni moja osobista pielęgniarka aplikowała mi je do oczu i uszu. Powoli dochodziłem do siebie. Zdążyłem się nawet zaprzyjaźnić z Luną, pieskiem mojej wybawicielki. Trzymamy razem sztamę i lubimy się bawić w berka i w chowanego.

Niestety, drugi pies Łatek bardzo mnie nie lubi, a ja się go panicznie boję. Moje obie panie próbują mnie wyprowadzać na spacer przed blokiem, ale ja szybko uciekam do swojej bezpiecznej siedziby. Wolę nie ryzykować spotkania następnych bestii!. W siedzibie mam ładne posłanie, miseczki z wodą i z jedzeniem. Mam także pachnącą lawendą ubikację, bo ja jestem bardzo kulturalnym kotem! Nie siusiam i nie załatwiam się po kątach! Starsza Dwunożna wozi mnie do lekarza, a także konsultuje się z panią fajnie pachnącą kotami.  Lubię ją, ale ona ma już dwa koty i już mnie przepraszała, że nie może mnie do siebie zabrać. Ja to rozumiem, bo ja jestem bardzo mądrym kotem! Bardzo, bardzo bym chciał, żeby ten wredny Łatek mnie polubił i wtedy zostałbym u swoich wybawicielek. Luna jednak mi wyszczekała, że rasista mówił, że nie odpuści

Marzę jeszcze o tym, żeby ktoś mnie pokochał i zameldował u siebie do końca mego kociego życia. W zamian za to będę mu mruczeć kołysanki, rozśmieszał, leczył bóle reumatyczne, zakwasy i uspokajał, kiedy będzie miał doła. Będę do końca szczery i powiem w tajemnicy, że nie będę chodził na marcowe ksiuty, bo jestem kastratem. Cieszę się z tego, bo wiem, że nie przyczynię się do przyrostu kolejnych bezdomnych kotków. Powoli zapominam o swoich dramatycznie bolesnych przeżyciach i jestem gotowy zaufać jakiejś Dwunożnej osobie zwanej człowiekiem. Może to będziesz ty, który akurat czytasz mój list?
Dajcie mi szanse na godne i pełne miłości życie! Proszę….
Bezogonek vel Filemon z Łomży.