Łomża. Stary Rynek ożył otwartą Walizką

Międzynarodowe teatry uważają za zaszczyt dawanie swoich spektakli w naszym mieście. W TV słyszałam to na własne uszy:) To wiele znaczy i podbudowuje nasze lokalne ego.Spektakli i imprez towarzyszących jest tak dużo, że każdy znajdzie coś dla siebie. Oczywiście,o ile zechce mu się wyjść z domu. Patrząc na portal MM  zauważyłam ze już zaczął się sezon ogórkowy. Ludzie odchodzą od komputerów, bo pogoda dopisuje.Czas na wycieczki, pierwsze urlopy i grillowanie.Obawiałam się, ze ten MM-owski marazm będzie miał odbicie także w realu. Próżne obawy:)
Łomżyńska publiczność dopisuje, co miałam okazję sprawdzić już na imprezach pierwszego dnia Międzynarodowego Festiwalu Teatrów. Nie zaliczę wszystkich spektakli, bo jest to po prostu fizycznie i czasowo niemożliwe. Pozakonkursowo wystąpił Teatr Ósmego Dnia z Poznania. Byłam, serce nie sługa:). Stary Rynek w całości stał się sceną. Za scenerię służyły nawet ściany okolicznych kamieniczek. Spektakl " Czas matek" to połączenie kunsztu aktorskiego z efektami multimedialnymi. Całość wzruszająca do głębi, poruszająca najskrytsze zakamarki duszy i pobudzająca wyobraźnię.
 Takich wrażeń  nie da się opisać, to trzeba samemu przeżyć. Sam temat przedstawienia jest donośnym krzykiem przeciwko złu, a jednocześnie hymnem na cześć życia. "Kobiety, matki dają początek życiu. Ich zasługą jest cud narodzin, jego jedyność i niepowtarzalność."
Przed godziną 21-szą Stary Rynek zaczął zapełniać się widzami. Tłum gęstniał z każdą następną minutą. Mignął mi MM-owski scrappy coco, dziewAnna i być może Irek ze swoimi damami? Bardzo dużo młodych ludzi i całych rodzin. Tłum w milczeniu, jak zaczarowany przesuwał się od sceny do sceny. Przedstawienie rozgrywało się na naszych oczach w różnych punktach Starego Rynku. Czasami tylko rozległ się jakiś szept, albo śmiech. W spektaklu były momenty, które mogły rozśmieszyć, choć było ich niewiele.
Zgrzytem zabrzmiał tylko sznaps baryton któreś z łomżyńskich obszczymurków. Jego wulgaryzmy szybko załatwiło kilku młodych chłopców.. "Obrażony" odszedł chwiejnym krokiem. Wśród tłumu czułam się bezpieczna, bo widziałam, że wszyscy reagują podobnie do mnie. Nagle staliśmy się jedną wielką, łomżyńską rodziną. Połączyła nas sztuka.:) Spektakl trwał, a my byliśmy w jego środku.
To było naprawdę mocne przeżycie. Jeszcze kilka takich przed łomżyniakami i przede mną.
A co mną i innymi z widowni najbardziej wstrząsnęło ? WSZYSTKO! Bo czyż nie może poruszyć do głębi taki temat ? "Współczesność tworzą kobiety, w coraz większym stopniu widoczne, wspaniałe, wielobarwne i heroiczne. Biorąc w ręce sprawy tego świata stają się ikoną naszych czasów. Przedstawienie jest opowieścią o współczesnej matce, kobiecie, wielu matkach, które dają początek życiu, których zasługą jest cud narodzin - jego jedyność i niepowtarzalność. Rytualnie radosne, bajkowo liryczne i czułe początki istnienia to ich kreacja i zasługa.
Jednak potem właśnie one doznają największej z klęsk, doznają utraty - życie wydzierane jest z ich objęć. To jedyne i niepowtarzalne - odchodzi w chaos świata - świata niesprawiedliwego i okrutnego. Orientują się, że nie wiedząc rodziły i cierpliwie pielęgnowały katów i ofiary. I tak metafizyce narodzin przeciwstawia się wszechogarniająca bylejakość i anonimowość śmierci. Kobiety jednak buntują się przeciw tej stracie, przeciw roli rodzicielek mięsa armatniego, a i proroków i bohaterów, kobiety chcą cudu normalności i kontynuacji. Babcie z Buenos Aires walczą o odnalezienie swych wnuków, matki amerykańskich żołnierzy nie chcą zbawiania świata kosztem życia swych synów, Czeczenki walczą o biologiczne przetrwanie a rosyjskie matki jednoczą się przeciwko czeczeńskiej wojnie, kobiety Izraela stają obok matek palestyńskich samobójców, kobiety Iraku, kobiety Afganistanu Kobiety stają razem po stronie życia, przeciw stracie".
Do zobaczeniu na kolejnym spektaklu! Szkoda, że Festiwal Teatralny w naszym mieście trwa tylko 4 dni.