Niezwykłe pamiętniki mieszkańców Warszawy. Jak zareagowali na wybuch wojny? "Zarządziłam w domu wielkie sprzątanie"

Stanisław Ostrowski

Robotnik związany z Polską Partią Socjalistyczną. Pracował w Zarządzie Miasta. We wrześniu 1939 roku pracował w ratuszu, jak twierdzi - jako „żołnierz Starzyńskiego”. Po kapitulacji Warszawy działał w konspiracji * * * „Na skutek sprzeczki żony z matką, żona była zmuszona opuścić mieszkanie rodziców, zostawiła dzieci i, nieszczęśliwa, udała się do naszego mieszkania na Koło. (...) Choć było późno, pojechałem na Koło. Zastałem żonę samą w mieszkaniu, owiniętą w pierzynę, w ubraniu i wtuloną w końcu pokoju na ziemi, były naloty, więc wystraszona i samotna chciała przez to okutanie się nic nie słyszeć. Teraz opowiedziała mi, ile to przykrości doznawała co dzień od matki, a dnia dzisiejszego doszło do ordynarnych rękoczynów i pokazała mi podartą garderobę, popłakując cicho. Ponieważ była sierotą, nie miała bliższej rodziny, nie miała się schronić do kogo (...). Nic na razie nie mogłem poradzić, gdyż były działania wojenne, następnie troska o dzieci, które były małe, a wolałem, żeby były u matki, a żona kategorycznie mi oświadczyła, że tam nie wróci, więc zostawiłem jej pewną sumę pieniędzy z prośbą o zawieszenie gniewu na pewien czas i utuliłem ją pieszczotą do snu, całując na pożegnanie, już śpiącą, w kochane oczy i jasną głowę z formie złotego warkocza”.