Otwarcie wystawy Romualda Kutery

Romuald Kutera dokonuje w Galerii Sztuki Współczesnej krótkiego remanentu twórczości. Rozpoczyna go fotografiami z lat 70., których elementem „wiodącym" jest światło.
Obiekt przełomowy, „Ściana", to zestaw zdjęć pomalowanej na biało płyty paździerzowej. W kolejnych „odsłonach" na płycie pojawia się jej fotografia, na niej kolejna. Ostatni akt przywołuje wiele powtórzeń w powtórzeniach. Coraz intensywniejsze stają się w nich szare plamy.
Doświadczenie służy stwierdzeniu, że fotografia wielokrotnie "zdejmowana" nabiera walorów. To "coś" powstaje z niczego.
Późniejsze eksperymenty polegają na nakładaniu bezużytecznych, powycinanych końcówek taśm filmowych na zagruntowane płótno, a także innych gotowych elementów na wcześniej namalowany obraz.
Ekspozycję zamyka „Opowieść o Odryce" (od Odry), postaci z wyobraźni, dopisanej do mitu o Atenie. Nienarodzona córka bogini wojny, mądrości i sztuki jawi się a to w postaci bardziej ciele-snej, a to efemerycznej, co znakomicie wydobywają wydruki na metalu. - Dopóki będę malował, Odryka mnie nie opuści - obiecuje sobie malarz.
Rezultatem doświadczeń, służących negacji sztuki jako świadomego aktu jest film z 1972 r. Uruchomiona kamera zarejestrowała wszystko, co znalazło się w jej zasięgu.
Romuald Kutera: - Ten film z pogranicza strukturalizmu spotkał się z współczesnym monitoringiem. Staliśmy się przedmiotem spekulacji, niezależnej od nas.
Debiut Romualda Kutery przypadł na lata studenckie i został przypisany konceptualizmowi. Jednak z czasem artysta zajął się społecznymi i kulturowymi kontekstami sztuki i poetycką kontemplacją - vide wspomniane „Opowieści o Odryce". Szczególnie pobu-dza go gra pomiędzy rzeczywistością a tym, co wykreowała wyobraźnia. Z akcentem na wyobraźnię, z jej niedopowiedzeniami, grą światła, kształtów i barw.
Wernisaż wystawy, zatytułowanej "Długość fali" z udziałem autora odbędzie się w dziś (29 września) o godz. 18.00.