Plebiscyt Belfer Roku: Tomasz Wierzchowski [zgłoszenie]

Wybierz Belfra Roku - głosowanie

„Jest to młody, inteligentny, wyjątkowo wszechstronny nauczyciel z wielką klasą i wielkim dystansem do siebie. Liceum Fredry dzięki jego pracy na przestrzeni lat zyskiwało wielu laureatów olimpiad z przedmiotów humanistycznych. Mamy do czynienia z profesjonalistą, który swoim poczuciem humoru umie zachęcić młodzież do owocnej współpracy. Mimo ogromnego geniuszu i niesamowitej wiedzy, pozostaje naszym wiernym przyjacielem i kibicem w drodze ku dorosłości” – pisze do nas o Tomaszu Wierzchowskim uczennica klasy 2a.

Tomasz Wierzchowski jest nauczycielem języka polskiego, edukacji filozoficznej i etyki.

Rozmowa z Tomaszem Wierzchowskim

Redakcja: Jak długo jest Pan nauczycielem?
Tomasz Wierzchowski: - Jako nauczyciel pracuję siedem lat, z czego ostatnie cztery tutaj w liceum Fredry.

Jak przyjęli Pana uczniowie na początku?
- W ogóle mnie nie przywitali (śmiech). Przybyłem pełen dobrej woli, złudzeń i chyba naiwności. Chciałem prowadzić zajęcia na wzór seminariów akademickich. Tymczasem na trzeciej lekcji stanąłem i byłem w szoku: miałem przed sobą grupę 30 zestresowanych, przestraszonych osób. Okazało się, że wzór akademicki nie wypalił. Musiałem oswoić, ocieplić swój wizerunek, mówić prosto i zrozumiale.

Jaki powinien być nauczyciel?
- Powiem na przykładzie moich obaw. Jakim nie chciałbym być nauczycielem. Najbardziej się obawiam tego, że kiedyś, czytając po raz kolejny „Dziady”, aby przygotować się do prowadzenia zajęć, odechce mi się. Albo inaczej: że będę prowadził zajęcia rutynowo, schematycznie. Nie chcę, żeby praca w szkole stała się przysłowiowym „pchaniem wózka”

Jest coś, czego Pan nie lubi w pracy nauczyciela?
- Nie będę oryginalny. Wkurza mnie ilość dokumentów, które musimy przygotowywać. Traci się przez to z widoku ucznia. A to dla niego tu jestem.

Uczniowie potrafią zaskoczyć?
- Tak. Kiedyś sądzono, że wiedzę powinno się „przelewać” do głowy ucznia. Teraz naucza się inaczej: staramy się wydobyć najlepsze cechy danej osoby i je rozwijać. Jestem nauczycielem, ale nie raz okazuje się, że to ja jednocześnie bardzo dużo się uczę od moich podopiecznych.