Prawo kontra sumienie czyli dlaczego nie uznają starosłowiańskiego obyczaju?

Dzisiaj w Radio podali, że strażacy mają kłopoty z dojazdem na podmiękłe tereny wokół wałów powodziowych. Problem dotyczy kilkunastu kilometrów w okolicach Czerwieńska.
Jakiś nadwrażliwy urzędnik postanowił zmarnować wiele państwowych dotacji na polewanie strażacką wodą palących się suchych traw.
Logiczne myślący obywatel dziwi się dlaczego wydawać pieniądze na paliwo, na wodę, na diety strażaków jeśli palą się bezpańskie dzikie trawy ?
Podobno ten tajemniczy decydent ma sumienie, które mu każe polewać strażacką wodą każdy ogienek.
Tymczasem, inny pan, miłośnik tradycji usiłuje przypomnieć staropolski, a nawet starosłowiański rytuał PODSYCANIA ŻYWEGO OGNIA !. Wiosną, częste burze z piorunami niszczą i wypalają zaniedbania ubiegłoroczne. Gdy piorun z jasnego nieba się spóźnia wtedy hobbista idzie na grzęzawiska i osobistą zapalniczką podpala trawę i inne chaszcze.
Dziwne, że w kraju europejskiej tolerancji nie pozwala się na kontynuowanie starosłowiańskich wierzeń ułatwiających nadejście wiosny.
Czy różnica pogląd ów „prawo a sumienie” jest przyjemnym dla Lubuszan powodem, aby psuć dobre imię Województwa Lubuskiego ? Co jest ważniejsze w życiu społecznym? Czy nawiedzony instynkt urzędasa, marnotrawiącego społeczny pieniądz na ochronę pożarową czy może lansowany przez wielu kulturalnych obywateli szacunek dla tradycji wiosennego wypalania zasuszonych traw i badyli ?
Jak to się ma do konstytucyjnych praw do wolności obywatelskiej? *  *  *Chyba, że chodzi o szkalowanie kulturalnego społeczeństwa Lubuskiego? To im wyszło, ale jakim kosztem?