Wspomnienia jako lekarstwo. Łomżynianka zwiedza Polskę

Pioruński los bez nakazu sądowego osadził mnie w areszcie domowym. Niektórych zmaga grypa, a mnie dwie dziurki w kolanie. Metraż mam spory, ale co z tego jak o kulach nie mogę nawet wleźć na I piętro.Spacerniak za oknem też tylko w zasięgu mojego oka(: Siedzę jak galernik za niewinność i wspominam:10-11 września 30 osób z Koła Emerytów wyruszyło na zaplanowaną już w lipcu wycieczkę.
Pierwszy dzień przy pięknej pogodzie krótki postój w Wambierzycach, a następnie Polanica.Przez kilka godzin trudno wszystko zobaczyć, a najbardziej żałuję, że nie zobaczyłam wszystkich rzeźbz brązu, a jest ich w Polanicy bardzo dużo. Kilka godzin to stanowczo za mało i trzeba było jechaćdo pensjonatu na posiłek, wieczorne rozrywki i nocleg. Zdałam relacje przyjaciółce, a ona na mnie z gębą, że nie zatrzymaliśmy się w jej ukochanym Kłodzku. Kłodzko nie zając, nie ucieknie i jeszcze go zwiedzę miejsce po miejscu, o których mi często opowiada. Słowo łomżynianki!
Za bardzo były zmęczone moje nogi, by włóczyć się jeszcze po pięknej okolicy, ale byli tacy cojeszcze wybrali się na grzyby.
Link do Polanicy, Wambierzyce i Duszniki:https://plus.google.com/u/0/photos/101736815970251777466/albums/60600183...
Drugi dzień zaraz po śniadaniu Duszniki i piękna Kudowa na końcówce ze sporym deszczem.W Kudowie muzeum zabawek i zwiedzanie miasta, a w planach jeszcze jazda do Złotego Stokuna zwiedzanie kopalni złota. Złoty Stok przywitał nas ulewą, ale specjalnie nikt tymsię nie przejmował. Na taką trasę dwa dni to trochę za mało czasu, ale było cudnie.
https://plus.google.com/u/0/photos/101736815970251777466/albums/60601163...
Na wiosnę planujemy wypad gdzieś na 3 dni. Mam cichą nadzieję, że do tego czasu wykuruję jedno kolano. Drugie najwyżej zastąpię kulą:).