Ci, co pamiętają „kołchoźniki" i audycja „Potopu" - pamiętacie płynący z głośnika tętent końskich kopyt, szczęk szabel, kwik i rżenie koni? Jak zamykaliśmy oczy i wraz z bohaterami gnaliśmy przez Dzikie Pola?
Kiedyś, jako mały chłopiec, byłem u stryja w Porytem. Załapałem się na jazdę wierzchem na koniu – oczywiście na oklep. Uczucie zdobywcy stepów trzymało mnie do chwili, gdy spadłem przez koński łeb na glebę..:) Od tego momentu lubię tylko oglądać westerny. Moje serce zdobyło morze i wiatr (nie mówię o Kruszynce :).
Psotka już drugi rok jeździ konno. Dla tej jazdy zdradziła pływanie (choć uwielbia wodne szaleństwa z dziadkiem na basenie). Jej mama mówi, że Psota już kłusuje i galopuje, że fajnie siedzi w siodle. W tą niedzielę tak się złożyło, że na mnie wypadło zawieźć ją do Rzucewa na jazdę. I nic a nic nie żałuję:)
Na parkingu w parku obok pałacu zostawiłem samochód i za Psotką pomaszerowałem do części gospodarczej. Po prawej stronie corral, a w nim kilka koni.
To są naprawdę piękne zwierzęta! Z jaką gracją się poruszają... Mnie kojarzą się z tancerkami :) Przez chwilę gapiłem się na nie, a w tym czasie Psotka dowiedziała się, że Pani Trener jest w plenerze z inną grupą i niedługo wróci. Podeszliśmy pod corral i przyglądaliśmy się, jak pracownicy stadniny żyją ze swymi podopiecznymi.
Kilka koni pracownicy zabrali do osiodłania dla następnej grupy. Oczekiwaliśmy na pojawienie się grupy wracającej z terenu. W pewnym momencie Psotka zbliżyła się do ogrodzenia corralu i prawie natychmiast za jej plecami pojawił się koń – żebrak. Jak on się dopominał o łakocie... Psotka pokazywała mu puste dłonie, ale on nie ustępował. Ja ledwie powstrzymałem się od rechotu...
Chwilę później na drodze od strony Zatoki Puckiej pojawiła się mała kawalkada. Najpierw trzy duże konie, a po chwili – przepiękny kuc (wg mnie – islandzki). Amazona na trzecim koniu wg mnie jest poddawana hippoterapii. Dzielne dziecko!
Psotka gdzieś mi zniknęła . Zacząłem się rozglądać z niepokojem, a tu jest! Prowadzi za wodze konia i maszerują razem na padok. Trenerka obeszła wszystkich z grupy, podała „drabinkę" do wejścia na siodło, sprawdziła popręgi, strzemiona... Jak już wszystko było sprawdzone, wsiadła na swgo konia i poprowadziła grupę nad zatokę.
Nim ja się za nimi udałem, udało się się podejrzeć zabawę koni z obsługą...
Pomaszerowałem za końmi... Wyszedłem na brzeg zatoki i już dalej nie poszedłem :) (patrz blog:"Oczekiwanie") Myślałem, że zanudzę się na śmierć, czekając na Psotkę. Ale się pomyliłem... Nie wiem kiedy na linii brzegowej pojawiły się konie i amazonki.
Gdy skończyłem bawić się aparatem, chciałem podejść do Psotki i z nią pogadać. Podejść udało mi się w połowie drogi. Po Psotce i jej koniu nie było widać zmęczenia. Po mnie – tak! Kapało mi z nosa i brody, jak bym wyszedł spod rynny...
Szczęśliwa Psotka chciała koniecznie pokazać mi inne atrakcje gospodarczej części pałacu w Rzucewie. Zaciągnęła mnie do stajni (?) , gdzie w jednym kojcu dożywał swych dni odratowany konik, a obok miały swoje mieszkanie dwie kozy. Jedna chciała Psotce zjeść kartę informacyjną, a druga przyglądała się temu, stojąc w oknie.:) I były jeszcze maleńkie czarne warchlaki....
https://plus.google.com/u/0/photos/115282811493414911352/albums/60617651...
Wspaniale jest być dziadkiem i widzieć szczęśliwą wnuczkę! Czegóż więcej można żądać od losu? Chyba jednego – by jej szczęście trwało jak najdłużej!!!
Manro
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
