Gościnność na łomżyńskich peronach

Z okazji 120 rocznicy Kolei Nadnarwiańskich do naszego miasta zapowiedziano hucznie przyjazd szynobusu z gośćmi. Nie od dzisiaj wiadomo, że po łomżyńskim dworcu, peronach i torach została tylko jedna linia towarowa. Nikt nie spodziewał się generalnego remontu pozostałości po kolei, tylko dlatego, że przyjedzie i odjedzie jeden pojazd szynowy. To co zobaczyłem zaszokowało mnie. Moi synowie od razu skomentowali- tatuś, a czemu nikt nie sprzątnął tego śmietnika? To będzie wstyd, jak ci goście te śmieci i zielsko zobaczą!
Na kawałku jako tako sprzątniętego placu  grała orkiestra dęta, a obok niej nasza łomżyńska kapela.Coraz więcej osób zajmowało każdy wolniejszy skrawek. Na przodzie tłumku ustawił się nasz poseł ze swoją świtą, przybył także prezydent Łomży w otoczeniu swoich przybocznych. Nie wiem czy zauważyli niechlujny wygląd otoczenia. Moim zdaniem- powinni!  Przyjazd szynobusu zapowiadany był od dawna. Wystarczyło pozbierać śmieci, wykosić potężne chwasty i zgrabić inne nieczystości. Tego wymagała zwykła przyzwoitość. Na widok wynurzającego się od strony ulicy Piłsudskiego szynobusu nasi chłopcy nagle zrezygnowali z przejażdżki do Śniadowa.
Nie ukrywam, że się lekko zdenerwowałem. Bez zastanowienia oddałem trzy bilety młodym ludziom. Zażądałem od synków wyjaśnienia." No, co ty tatuś, przecież to zwykły szynobus, a nie żaden fajny pociąg co ma 120 lat!. Takim to już jeździliśmy na Mazurach".
Ze zwykłego szynobusu zaczęli wysypywać przyjezdni goście. Określenie wysypywać jest najbardziej poprawne. Z wysokiego pokładu szynobusu trzeba było zeskakiwać wprost na dużo niżej położony i zarośnięty "peron". Razem z chłopcami  popatrzeliśmy jeszcze na akrobacje wsiadających do pociągu mieszkańców Łomży.
Nie miałem już żalu do swoich dzieci, że zrezygnowały z historycznej przejażdżki.