Niepełnosprawnik po Warszawie

Rozmowa z Izabelą Angielczyk z Fundacji Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo, kordynatorką projektu "Niepełnosprawnik po Warszawie".

Marta Chowaniec: Są różne rodzaje niepełnosprawności. Jak pogodzić udogodnienia np. dla osób niewidzących i osób niepełnosprawnych ruchowo?

Izabela Angielczyk: Nasz projekt obejmuje każdy rodzaj niepełnosprawności. Dla osób niepełnosprawnych ruchowo musi być: rampa, platforma albo winda, odpowiednia szerokość drzwi i przystosowana toaleta. Natomiast dla osób niedowidzących w bazie są informacje o kontrastowych oznakowaniach. Można też wypośrodkować. Gdy problemem jest próg, to można wstawić próg do trzech centymetrów, czyli taki, że osoba na wózku bez problemu go pokona a osoba niewidoma wyczuje.

Ale miganie to już wyższa szkoła jazdy?

Nie do końca. W urzędach można już spotkać migających urzędników, np. w Urzędzie Dzielnicy Śródmieście. Zdarzyło się, że w kilku sklepach obuwniczych spotykaliśmy migających pracowników, choć to akurat przypadek, zapewne ktoś w rodzinie był niesłyszący.

Dlaczego baza obejmuje tylko Śródmieście?

Z powodów prozaicznych – tylko na to nas stać. Umieściliśmy w niej 400 obiektów w kategoriach: administracja, kultura, sport i wypoczynek, nauka, wychowanie i zawód, organizacje społeczne, związki, partie, poradnie, usługi, posiłki, nocleg, przebywanie, ruch drogowy i komunikacja miejska, zakupy, zdrowie, zwierzęta domowe.

Jak osoba niepełnosprawna powinna korzystać z bazy?

Baza ma pomóc wyjść niepełnosprawnym z domu, np. jeśli ktoś chce iść do kina, to dzięki bazie może to wyjście zaplanować, wybrać odpowiednio przystosowany obiekt i sprawdzić, czym tam dojechać.

Dlaczego bazę określa się słowem „mobidat”?

To jest nazwa podobnej bazy danych stworzonej przez niemiecką Fundację Albatros.

Projekt jest przeniesieniem wzoru niemieckiego?

Tak, z Berlina. Bylibyśmy bardzo szczęśliwi, gdyby rozwiązania ze stolicy Niemiec znalazły szersze zastosowanie w Warszawie. Jeśli porównuje się oba miasta, wciąż widać duże różnice.

No to mamy duże zaległości, bo w Berlinie baza danych dla osób niepełnosprawnych działa od 16 lat.

Obecnie nie mamy środków finansowych na rozwój. Póki co, nasza baza jest na serwerze niemieckim.

A jak doszło do współpracy?

Niemiecka fundacja Albatros chciała rozbudować swoją bazę Mobidat o Warszawę ze względu na swoich niepełnosprawnych i szukała partnera do współpracy w Polsce. W ten sposób w 2007 roku Fundacja TUS i Fundacja Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo rozpoczęły prace nad tworzeniem warszawskiej bazy, którą dziś możemy oglądać na www.mobidat.pl

Czyli to nie jest tak, że Warszawa z własnej inicjatywy w końcu chciała nadrobić zaległości?

Mamy nadzieje, że przy współpracy z urzędem miasta uda się rozwinąć „Niepełnosprawnik po Warszawie” na całe miasto.

Czy projekt nie wpisuje się w cykl przygotowań do Euro?

Jak najbardziej. Niepełnosprawni z całej Europy, zanim do nas przyjadą, będą mogli znaleźć informacje o lokalizacji przystosowanych hoteli.

To chyba banał stwierdzić, że Warszawa dyskryminuje osoby niepełnosprawne?

Nie patrzymy na to w taki sposób. Mobidat nie pokazuje, gdzie są braki, tylko jakie są udogodnienia. Szukanie tego, co jest nieprzystosowane dla osób niepełnosprawnych, nikomu nie pomoże. Informacja, co jest przystosowane, ułatwi niepełnosprawnym życie.

Czy "Niepełnosprawnik po Warszawie" może być impulsem do pozytywnych zmian w urzędach czy punktach usługowych?

Mamy taką nadzieję. Zgłosiło się do nas np. centrum handlowe Złote Tarasy z pytaniem, co u nich można poprawić. Punktom usługowym będzie się to po prostu opłacało.

Dziękuję za rozmowę.