Park Słowiański (cz. II): jak zabić inicjatywę

Często mówi się i pisze o naszej młodzieży, jaka to jest niedobra, roszczeniowa, tylko by brali, nic nie dając w zamian. Cokolwiek im dać, zniszczą, młodzi to wandale.
NIEPRAWDA! Mamy bardzo dobrą młodzież, chętną do pomocy, uczynną, gdyby tylko dostali coś, w co mogliby włożyć trochę swojej pracy, na pewno by się tym zaopiekowali.
Ponieważ część osiedla wchodzi na teren parku, postanowiliśmy coś zrobić, aby starsze dzieci i dorośli mieli swój kawałek świata. Place zabaw są tylko dla maluchów, jedno czy dwa boiska nie rozwiązują problemu, nie każdy gra w piłkę. W 2010 r. napisałam pismo do Urzędu Miasta z propozycją zagospodarowania parku. Młodzież z chęcią zbierała podpisy, rodzice i dziadkowie chętnie przystali na czyn społeczny, sprzątanie parku, przygotowanie terenu pod sprzęt sportowy, ustawianie ławek, gdyby tylko miasto wyraziło zgodę. Młodzi ludzie gotowi byli pracować i pilnować tego, w co włożyliby swoją pracę.
Proponowaliśmy zrobienie „Małpiego Gaju" i placu rekreacyjnego 50+ wzorem Poznania, do dzisiaj nie dostałam odpowiedzi z UM. Po roku poprosiłam radnego Jana Kaczanowskiego o pomoc. Pan Kaczanowski złożył interpelację i tym sposobem dowiedziałam się, że miasto nie ma pieniędzy nawet na zamontowanie ławek i ustawienie pojemników na śmieci.
Do dnia dzisiejszego młodzi ludzie zaczepiają mnie i pytają, czy coś się dzieje w sprawie parku, odpowiadam, że miasto chwilowo nie ma pieniędzy. Stoją pod klatkami i czekają. Tylko na co?
Do końca kwietnia mam zamiar ponownie złożyć pismo w UM, ale teraz poszukam poparcia w Radzie Miasta , bo szkoda niszczyć zapał młodych ludzi i ich chęć do pracy.