Patriotyczna misja Babci Bogusi

Mając w zwyczaju bywanie na imprezach kulturalnych ze szczególnym uwzględnieniem wartości poznawczych przybyłem na wystawę Fotograficzną Bogumiły Hyli-Dąbek „Priwiet Lviw"
W salonie wystawowym (na parterze ratusza, w dawnym podwórcu) 16 fotogramów. Na uroczystość otwarcia przybyło ponad 60 osób. Były fachowe recenzje, były miłe słowa rówieśników artystki.
Ale jakże nietypowym był głos młodej osoby, która „z pewną nieśmiałością" wobec tak zacnego grona odczytała swoje „przemówienie"
Babcia Bogusia to osoba, która bardzo lubi podróżować. Byłam już z nią w wielu miejscach, między innymi w Warszawie, na Podlasiu, czy na Słowacji. Myślę, że to właśnie ona zaszczepiła we mnie tę pasję, poznawania nowych miejsc i kultur.Jadąc do Lwowa znałam go tylko z lekcji historii poszczególnych wydarzeń, zabytków i paru słów babci. Kolejne piękne miasto do zobaczenia- myślałam. Wycieczka jak zawsze. Dużo zwiedzania, chodzenia, zdjęć.Jednak po tygodniowym pobycie, stwierdziłam, że tego miejsca nie da się porównać do żadnego innego. Opowiadając o Lwowie nie można zapomnieć o wspaniałej atmosferze i duszy tego miasta.Ten niesamowity klimat tworzą ludzie tam mieszkający. Zaczynając od przesympatycznej pani Romy, u której się zatrzymaliśmy, poprzez piękne dziewczyny spacerujące po rynku w staroświeckich sukniach z koszami pełnymi kwiatów, a kończąc na obsłudze restauracji żydowskiej, gdzie uśmiałyśmy się z babcią i siostrą do łez.To czego jestem pewna to fakt, że we Lwowie nie można się zgubić. Jak tylko ktoś spostrzegł, że stoimy niepewne z mapą w ręce, od razu zjawiał się u naszego boku, prowadząc nas uliczkami i dorzucając ciekawostki od siebie.Innym ciekawym elementem są stare samochody, które są nieodłączną widokówką Lwowa.
Jednak wydaje się, że rzeczą, która najbardziej mnie urzekła jest ponadczasowa polskość, którą tam spotykamy na każdym kroku. Ponownie wracają do ławek szkolnych na lekcjach historii uczymy się o patriotyzmie. Teraz wiem, że przed wyjazdem nie miałam pojęcia co to znaczy. Wśród moich rówieśników, częściej słyszę o planowanych studiach za granicą lub narzekanie jak tutaj jest źle, tutaj niedobrze, aniżeli słowa takie jak „jestem dumna, że urodziłam się w Polsce"
We Lwowie ludzie nie wstydzą się polskości. Dbają o nią, pielęgnują, nie chcą jej stracić i o niej zapomnieć. Tak właściwie, pokolenie , które urodziło się w polskim Lwowie powoli odchodzi ale zostają ich potomkowie, którzy dalej kultywują tradycję i język oraz opiekują się zabytkami.
Na koniec chciałabym tylko dodać, że jest to na pewno miejsce godne odwiedzenia.Myślę, że nie będą państwo zawiedzeni tym tętniącym życiem miastem. Mam nadzieję, że Lwów urzeknie państwa tak samo jak urzekł mnie.
Basia Dec lat 16.
* * *
Basia po odczytaniu swej przemowy dostała oklaski. Zastanawiam się, której Pani trzeba bardziej gratulować? - babci, że ma taką wnuczkę czy wnuczce, że ma taką babcię. Przedstawiam to do oceny Miłych Czytelników renomowanego portalu społecznościowego „mmzielonagora.pl".