Podopieczni "Caritasu" mają głowy pełne pomysłów

- Paula, jeedziesz! - tak Patryk, roześmiany, szczupły chłopak, podrzucając piłkę, zachęca nieśmiałą koleżankę, żeby opowiedziała, dlaczego każdego popołudnia przychodzi, wprost ze szkoły, do świetlicy "Caritasu" na Gdańską. Tak naprawdę anii Pauli, ani dwóch Angelik (obie blondynki, z tym że jedna ma włosy do połowy pleców, a druga trochę krótsze) nie trzeba zachęcać do rozmowy. Wszyscy gimnazjaliści, są bardzo wygadani, radośni.
Opanować "żywioł" - Czasami trudno jest zapanować nad trzydziestoosobowym "żywiołem" - mówi z uśmiechem Agnieszka Magos, która - obok siostry Dobrawy - sprawuje pieczę nad dziećmi. Starsze, nie kryjąc sympatii, zwracają się do niej "pani Agnieszko", młodsze nazywają "ciocią". "Cioci", jak i siostrze Dobrawie, pomagają często w utrzymaniu "żywiołu" klerycy z Seminarium Duchownego we Włocławku i wolontariusze z Zespołu Szkół Katolickich imienia księdza Jana Długosza. - Odrabiają z nami lekcje, bo to nasz obowiązek w świetlicy - mówi Angelika, uczennica klasy IId w Gimnazjum nr 9. - A siostra Dobrawa organizuje mnóstwo konkursów. Bo my się tutaj także bawimy. I to jak! - dodaje dziewczynka.
Nie są tu przypadkiem - Niektórzy nasi gimnazjaliści robią wszystko, żeby zabawy było wiecej niż, nauki, ale u nas obowiązują pewne zasady - podkreśla pani Agnieszka. - Trzeba się dobrze zachowywać, szanować koleżanki i kolegów, opiekować młodszymi. Od niedawna obniżyliśmy bowiem granicę wieku podopiecznych i mamy wśród nas maluchy.
W świetlicy "Caritasu" (dzieci wolą ją nazywać klubem) nikt nie znalazł się przypadkiem. - Część naszych podopiecznych ma kłopoty w szkole, niektórzy pochodzą z rodzin, które z trudem radzą sobie w tej rzeczywistości - mówi siostra Dobrawa.