Stilon - zakład jak ojciec i matka

Trudno dziś w prosty sposób ogarnąć temat roli ZWCh wobec miasta i jego mieszkańców. Dobrze oddać to może hasło: miasto w mieście, jakim był kombinat ze swym otoczeniem dla Gorzowa.W 1969 r. streszczano to suchymi danymi i pojęciemi „obiekty socjalne:- budynki mieszkalne 2670 izb- żłobki 80 miejsc- przedszkola 240 miejsc- ośrodki wypoczynkowe 260 miejsc- obiekty sportowe stadion, sztuczne lodowisko- inne: hotel robotniczy, dom kultury, przychodnia lekarska, stołówka"W latach 80. w zakładowej puli było już 890 mieszkań, 200 domków jednorodzinnych, 600 miejsc w hotelach robotniczych, liczne stołówki i bufety, kursy, szkolenia oraz nauka przyzakładowa, punkt konsultacyjny Politechniki Szczecińskiej. Pracowników w swe szeregi przyjmowały organizacje partyjne, związkowe, młodzieżowe, zawodowe, Naczelna Organizacja Techniczna, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, PTTK, TKKF i inne. U schyłku epoki państwa opiekuńczego, którego zakłady były bezpośrednimi parasolami nad pracownikami, Stilon zapraszał do własnych ośrodków wczasowych i rekreacyjnych w Lubniewicach, Lipach, Międzyzdrojach, Jelitkowie oraz dawał dalsze miejsca we współpracy z Funduszem Wczasów Pracowniczych. Wspomniana baza lecznicza z gabinetami specjalistów, pracownią RTG, apteką czy pojazdami najlepiej pokazuje jak dalece zakład nie był tylko pracodawcą, ale prawie rodziną. Poza wczasami, koloniami i obozami dla dzieci liczyć można było na skierowanie do sanatorium. A w fabryce w wymagających tego działach na panie czekały manikiurzystki, by spracowane dłonie nie niszczyły cennych produktów...Należąca do fabryki baza sportowa na miejscu była także imponująca: stadion sportowy, basen pływacki z podgrzewaną wodą, korty tenisowe, hala widowiskowa, sztuczne lodowisko. Obiekty żyły, bo działały w ich ramach liczne kluby, sekcje, jak doskonale wiemy mistrzowskie i pierwszoligowe. Nie brakło okazji do krzewienia kultury i sztuki. Stilon miał przecież własne Zakładowe Muzeum! Z nim nierozerwalnie spleciona była historia gorzowskiego Biura Wystaw Artystycznych – marki do dziś wysokich lotów w Polsce. Dom Kultury „Chemik", Biblioteka z licznymi działami i filiami, Klub Młodych Polimerek, własny dwutygodnik „Stilon Gorzowski", czy rozgłośnia radiowa dopełniają, ale nie wyczerpują bogatej listy mecenatu. Nie byłoby gorzowskiej sztuki, przyciągnięcia tu młodych artystów, plenerów, tutejszej tkaniny artystycznej, orkiestry itd. bez Stilonu. Personel wszelkich szczebli to wierni odbiorcy organizowanych przez zakład koncertów czy pokazów, wypełniający kino Kopernik, czy amfiteatr. Stilonowska kadra techniczna, administracyjna to silna grupa w gronie melomanów, miłośników filmu, czyli protoplastów dzisiejszego życia kulturalnego Gorzowa. Wymienione powyżej, oczywiście poza utraconymi miejscami jak lodowisko czy basen, to nadal służące Gorzowowi obiekty: Emcek, MOS, przychodnia, szkoły, przedszkola, mieszkania, ulice czy stadion. Splot tamtego socjalistycznego świata z dzisiejszym potransformacyjnym jest nie do przecięcia... I jak uboższy byłby Gorzów, gdyby nie osiągnięcia poprzedniego wrednego systemu polityczno-gospodarczego. Listę pokazującą jak wiele Stilon znaczył poza włóknami sztucznymi można ciągnąc niemal bez końca – ogrodnictwo, straż pożarna, komputeryzacja, postępowy dział mechaniczny, laboratoria i warsztaty. A nadto wszystko ludzie. A z tego kapitału czerpiemy do dziś!Robert [email protected]