W Opolu rozpoczął się Tydzień Zrównoważonego Transportu (i niezrównoważonych rowerzystów)

Tak mnie wzięło, by wrzucić parę kamyczków do naszego rowerowego ogródka. Nasz udział w ruchu zwiększa się z roku na rok i staje się coraz bardziej widoczny. Niestety nie zawsze są to widoki godne naśladowania i pochwały.
Lista grzechów jest dość długa. Systematycznie przypomina ją zapalony rowerzysta- Kolega Grant.
Wymieńmy niektóre:- jazda "na batmana", czyli "po ćmoku"- zbyt szybka jazda w nieodpowiednich miejscach (co skutkuje straszeniem staruszek i matek z dziećmi)- przykre rozpychanie się między pieszymi- jazda "w cały świat" czyli skok z ulicy na chodnik, z chodnika na ulicę, a potem jeszcze "na skuśkę" przez środek skrzyżowania.- wymuszanie pierwszeństwa czyli pojawianie się znienacka i "rycie się na chama" przed rozpędzone pojazdy.- myślenie o wszystkim, tylko nie o jeździe - komóra przy uchu i "gadana" leci.- parkowanie na miejscach dla niepełnosprawnych.
Spis niektórych przewinień zawarłem tutaj: Nie-dzielni rowerzyści w Opolu
W zachowaniach tych szczególnie celuje pewna dość wąska grupa - są to przeważnie młodzi mężczyźni w wieku od gimnazjum do lat 20 paru. Ta, naładowana testosteronem grupa, uwielbia ryzyko, uwielbia się popisywać. Robią to wszelkimi dostępnymi sposobami - dorwą motocykl - to są w stanie zabić siebie i innych. Dorwą auto, zrobią to samo, itd, itd.
Są to czarne owce, robiące wszystkim rowerzystom krecią robotę. Ich wyczyny rzutują na niechęć części społeczeństwa(w tym ludzi wysoko postawionych) do ogółu rowerzystów. A to owocuje mniejszymi nakładami na dobrą infrastrukturę rowerową.
Prawda jest dość okrutna. Nasz rowerowy udział w ruchu jest znikomy, oceniany na 1-2% ogółu miejskich podróży. Dla tak małej grupki osób zwyczajnie nie opłaca się zbyt wiele robić.Potrzebujemy pokazania się jako grupa zrównoważonych , odpowiedzialnych obywateli. Potrzebujemy sojuszników.
A ludzi przychylnych należy szanować i cenić. Nie wolno ich straszyć, prześladować, spychać z chodników.Naszymi naturalnymi sprzymierzeńcami są piesi. Mają oni do nas ogólnie pozytywny, pełen życzliwości stosunek. Ceńmy to i szanujmy.
Drugą grupą sprzymierzeńców są osoby niepełnosprawne- poruszające się często tak jak i my na kółeczkach. Razem możemy apelować do władz o równe, pozbawione barier trakty.Tylko nasz połączony głos cokolwiek znaczy.