Wyobraźnia czy rzeczywistość?

„Zdolność układu nerwowego do odbierania bodźców świetlnych i przetwarzania ich w mózgu na wrażenie wzrokowe określana jest zmysłem wzroku. Wszyscy żyjemy złudzeniami”. Każdy z nas postrzega otoczenie indywidualnie.
W czasie trwania Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego kilkakrotnie korzystaliśmy z łomżyńskiej komunikacji MPK. Istniała obawa, ze nie będziemy mieli miejsca parkingowego. W czasie jednej jazdy nasi synkowie wybrali najwyższe miejsca w autobusie. Przed nami dużo niżej siedziały dwie starsze panie. Synowie po kilku minutach zaczęli wychylać się, szeptać i kręcić główkami. Spojrzeliśmy w stronę obiektów ich zaciekawienia i nic nie rozumieliśmy. Widzieliśmy tylko dwie starsze osoby pogrążone w rozmowie. Starszy synek wyjął swój aparacik i zaczął robić zdjęcia. Fuknąłem na niego, że zachowuje się niekulturalnie. Usłyszałem: Tato, nie widzisz jaki tatuaż na ręku ma ta pani?! Wyobraźnia dziecięca przerasta wyobraźnię dorosłych. To, co dla nas było odbiciem napisu z szyby, oni odebrali zupełnie inaczej. Także ciekawiej.
Po powrocie do domu moja teściowa zrobiła nam test na odbieranie obrazów wzrokowych. Do testu posłużyła replika "Śpiącego Stasia” Wyspiańskiego. Rzeczywiście każde z nas widziało zupełnie inaczej! Synkowie i moje panie wyłapywali w odbiorze szczegóły, ja patrzyłem na całość. Żona nazwała to typowo męskim "daltonizmem” postrzegania otoczenia. Doszedłem do wniosku, że być może ma rację. Mężczyźni na widziane obrazy reagują inaczej niż dzieci i kobiety. Może to być nowa sukienka żony, kwiaty w wazonie czy dzieła sztuki.
Dzisiaj na skateparku złapałem się na innych konkluzjach. Moi synkowie grając w piłkę widzieli tylko bramkę, a ja ogarniałem wzrokiem całość:) Bywa, że to co inni widzą jako miejsce atrakcyjnej rozrywki, inni widzą tylko obiekt, który można zdewastować. Skałka wspinaczkowa zbudowana za 150 tys została podpalona przez 2-3 "patrzących inaczej”. Teraz z naszej kieszeni zostanie wydane około 30 tys złotych, żeby ten "błąd wzrokowy "naprawić.
A to już nie jest iluzja, to zwykły bezmyślny wandalizm! Wszyscy żyjemy złudzeniami, tylko nie wszystkie te złudzenia są tak sympatyczne jak "tatuaż" na ręku pasażerki MPK.