cineMMa: W chmurach

Bohaterem jest czterdziestoparoletni Ryan Bingham, specjalista od zwalniania ludzi, ujmując w dużym skrócie jego fach. Bingham zastępuje wielkie korporacje, migające się od przykrego obowiązku komunikowania pracownikom, że zostali pozbawieni pracy. Ryan należy do ekspertów w swojej dziedzinie, całkowicie mobilny, ok. 270 dni rocznie spędza w podróży, nie zapuszcza nigdzie korzeni. Swoje działania koncentruje na efektywnym wykonywaniu zlecanych zadań i wylatywaniu kolejnych mil, by dobić do 10 tysięcy, co udało się wcześniej sześciu osobom i wiąże się z wymiernymi profitami w liniach lotniczych. Idealny pracownik korporacji, chciałoby się rzec.
 
 
Człowiek perfekcyjnie zaadaptowany do naszych czasów, można dodać.
Jak na ironię, kryzys gospodarczy dosięga również ekspertów od zwalniania ludzi. Firma zatrudniająca Binghama szuka oszczędności i zamierza zrezygnować z kosztownych podróży po całym kraju, zmieniając system pracy na biurowy - agenci mieliby przeprowadzać wideokonferencje, zamiast komunikacji bezpośredniej z informowaną o utracie pracy osobą. Pomysł przedstawia młoda i ambitna Natalie (Anna Kendrick), a Ryan dostaje zadanie przekazania nowicjuszce swojej bogatej wiedzy praktycznej. Bingham niechętnie patrzy na tę innowację, wszak uderza ona w fundamenty jego życia. Jednak - nie mając poniekąd wyjścia - zgadza się wprowadzić Natalie w arkana sztuki miękkiego komunikowania o utracie pracy. Praktyka okazuje się trudniejsza od teorii, co dziwić nie powinno.
 
 
Tak przedstawia się tło gorzko-słodkiej opowieści o dzisiejszej Ameryce, którą w dużym stopniu można odnieść do sytuacji ludzi na całym świecie. Reitman podejmuje bardzo aktualny temat, co jest jego atutem na chwilę obecną, ale może sprawić, że "W chmurach" okaże się filmem z krótkim terminem przydatności.
 
 
Bohater wiedzie wygodnickie życie bez zobowiązań, cały czas w biegu - czy raczej: w locie, bez wolnej chwili na refleksję, jednak ewidentnie taki stan rzeczy mu odpowiada. Dopiero zetknięcie z przedstawicielką nowego pokolenia, dwudziestokilkuletnią Natalie będzie w stanie zachwiać jego hierarchią wartości. Spore znaczenie ma też pojawienie się na horyzoncie bratniej duszy, wiodącej zbliżone życie Alex. Bohaterowie szybko wdają się w romans, lekki, przelotny, ale nie sposób przeoczyć podobieństwa między nimi. Do tego dochodzi zdolność adaptacji do nowych warunków, o której mówi, słucha i zdaje się wyznawać, Ryan.
 
 
Otwarcie na zmianę wynika z jej prawdopodobieństwa. Elastyczny Bingham, choć może niechętnie, przystosowuje się do przypuszczalnej modyfikacji stylu życia. Może dopada go chęć stabilizacji? Do pewnego stopnia pewnie tak, ale Reitman nie pokazuje tego, jako głównego bodźca. W tej nieoczywistości i złożoności działań motywujących głównego bohatera należy upatrywać mocnych punktów filmu. "W chmurach" nie opiera się na czarno-białej wizji świata, w wykreowanej przez Reitmana i współscenarzystę filmu Sheldona Turnera rzeczywistości nie ma prostych rozwiązań, a ekranowy los Ryana nie biegnie po gładkiej nawierzchni. Jego droga pełna jest wybojów, mniejszych i większych, a statuetki zwycięzcy, czekającej na mecie życiowego wyścigu wcale nie należy oczekiwać.
Więcej: http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=61279
 
Powrót do cineMMa: http://www.mmtorun.pl/artykuly/cinemma