Drzewa - bracia

"Dom, to nie tylko cztery ściany i dach nad głową. To historia naszego życia, bliscy ludzie, kultywowane tradycje, ale też otaczający nas krajobraz i wszystko, co w nim żyje. Drobne rośliny, wielkie drzewa, ptaki, dzikie i udomowione zwierzęta – wszystkie one mają swoje opowieści, tworzą i dopowiadają naszą historię". Drzewa to cichy świadek naszego życia. Stare porzekadło głosi, że każdy mężczyzna musi wybudować dom, spłodzić syna i posadzić drzewo. W obecnych czasach nie jest to łatwe do zrealizowania i wcale nie jest wyznacznikiem prawdziwej męskości. Znam kilku mężczyzn, którzy nie wybudowali domu, nie spłodzili syna, nie posadzili drzewa, a są bardzo dobrymi, męskimi osobnikami, mężami i ojcami córek. Razem z mężem posadziliśmy setki drzew i choć nadal mieszkamy w bloku, to męskich potomków też mamy. Wczoraj w czasie pobytu w leśniczówce dołączył do nas stary mieszkaniec pobliskiej wsi. Przyszedł po „lekarską’ poradę, bo jedno z jego drzew zachorowało. Nie ma prawa jeszcze umierać, bo to byłby zły znak! I usłyszeliśmy wzruszającą historię. Starszy człowiek po urodzeniu każdego dziecka sadził przy domu drzewo, a że dzieci ma dziewięcioro to drzewostan dość duży. Przy domu rośnie też jego drzewo-brat posadzone przez ojca. Jest to stary kasztan. On najpierw posadził dąb, potem lipę ,brzozę i buka. Przy piątym potomku przerzucił się na drzewa owocowe; I tak powiększył drzewnych braci o dwie jabłonie, gruszę i dwa orzechy włoskie, Teraz ma wielkie zmartwienie, bo zachorowało drzewo jego ósmego dziecka, czyli orzech. Wszyscy ruszyliśmy jako „lekarskie” konsylium. Starszy pan odetchnął z ulgą, kiedy diagnoza zabrzmiała, że jest to tylko grzybica pnia  Kuzyn szybko zoperował chorą korę, przemył rozcieńczonym Domestosem i zalecił po obeschnięciu rany posmarowanie Funabenem 03.
Już dawno nie widziałam wyrazu takiej ulgi, jak na twarzy starego człowieka! W czasie drogi powrotnej milczeliśmy, a w leśniczówce od razu zapadła decyzja- sadzimy trochę spóźnionych drzewnych braci!
Ja będę brzozą:)