Ławeczka zwierzeń, czyli spotkanie z bezdomnymi

Z takim pismem zwróciłem się do władz koszalińskiego Schroniska dla bezdomnych:Uprzejmie proszę o udzielenie odpowiedzi na temat osób bezdomnych, przebywających na terenie miasta Koszalina, ponieważ piszę artykuł dotyczący właśnie tych osób. W rozmowach z nimi okazuje się, że żaden z nich nie chce skorzystać z pomocy schroniska, aby np. wykąpać się, czy też wymienić odzież lub bieliznę osobistą. Mówią też o przebytych doświadczeniach związanych z pobytem czy też próbą skorzystania z pomocy w tego typu instytucjach.
Niestety - zero odzewu ...W słoneczne dni możemy spotkać bezdomnych przebywających w parku, siedzących na ławeczkach, wygrzewając się w słońcu. Ubrani różnie, niektórzy niestosownie do pory roku, ale to co maja na sobie, to cały ich majątek. - To nie tylko ubranie, ale też materac lub kołdra - mówi jeden z nich. - Kiedy śpi się na ławce lub trawniku łatwiej dzięki nim znieść niewygody.Bezdomnych z długim stażem łatwo można odróżnić od tych, którzy dopiero niedawno rozpoczęli "podróż na dno". Jak mówi jeden z moich rozmówców: - "Świeżak" ma minę psa wyrzuconego z domu, jest wystraszony i niepewny, nie wie jak ma się poruszać w świecie, w którym się nagle znalazł.
Mój rozmówca, zapytany czemu nie skorzysta z pomocy koszalińskiego schroniska dla bezdomnych, żeby wymienić ubranie albo się wykąpać, macha ręką. - To nie dla mnie. Wykąpać to mogę się w rzece i w rzece przeprać to, co muszę.
I kontynuuje: - Z bezdomności takiej, jak nasza już się nie wychodzi, żeby było lżej pije się, pije się wszystko co zawiera alkohol. Wtedy jest łatwiej i świat nabiera barw, nawet dla bezdomnego. Wie pan, obserwując ludzi zadowolonych z życia, uśmiechniętych. zastanawiam się, ilu z nich zostanie bezdomnymi.
Jeden z rozmówców skarży się na patrolujących policjantów, którzy ich kontrolują, ale kiedy mówię, że wśrod nich ukrywa się wielu ludzi ściganych przez prawo, przyznaje mi rację.
Wspomina z nostalgią czasy kiedy pracował w Bieszczadach przy wypalaniu węgla drzewnego...