Niezwykła metamorfoza mieszkania w kamienicy z XV wieku. Lokatorzy kąpią się w wannie z widokiem na warszawską Starówkę

Kamienica Bornbachów na warszawskiej Starówce to budynek z wyjątkową historią. Jej początki sięgają połowy XV wieku. Początkowo znajdowały się tu budynki gospodarcze, następnie oficyna i spichlerz. Dopiero w XVI wieku przebudowano je na kamienicę mieszkalną.

Niemal doszczętnie spalony podczas wojny budynek zrekonstruowano, opierając się na zachowanych szesnastowiecznych fundamentach i murach magistralnych.

W tej niezwykłej, przesiąkniętej historią kamienicy znajduje się zaprojektowane przez Piotra Łucyana z Art’Up Interiors poddasze. W mieszkaniu potrzebny był generalny remont. Założeniem inwestora było jednak zachowanie możliwie wielu historycznych elementów, takich jak odrestaurowany zabytkowy kominek.

Architektowi zależało na zatrzymaniu oryginalnej drewnianej podłogi, która nosiła ślady historii. Po wojnie lokale na starówce zostały przydzielone artystom, na poddaszu działała pracownia malarska – plan zakładał zabezpieczenie śladów farb na parkiecie.

- Stan podłogi na to jednak nie pozwolił – została wymieniona na deskę dębową, bejcowaną na zasadzie prób i błędów, aż do uzyskania pożądanego koloru. Na ścianach, zamiast gładzi, położono tynk tradycyjny. Był to pomysł inwestora – to rozwiązanie zdecydowanie bardziej pasowało do historycznego wnętrza - relacjonują architekci.

Nieznacznie zmodyfikowano oryginalny rozkład mieszkania. Widna kuchnia zmieniła się w pokój kąpielowy z wolnostojącą wanną, szafką pod umywalkę wyszukaną przez architekta w antykwariacie, podłogą wyłożoną mozaiką (Dunin) ze wzorem plecionki wiedeńskiej i płytkami ściennymi stylizowanymi na klasyczną boazerię drewnianą.

- Wszystkie te elementy, połączone z nowoczesną ceramiką i armaturą, stworzyły komfortową całość w eklektycznym stylu. W dawnej łazience powstała pojemna garderoba. Kuchnię przeniesiono do salonu i zaaranżowano w formie aneksu. Było to jedno z najtrudniejszych do rozplanowania miejsc – skosy i nierówności ścian bardzo utrudniały zabudowę. Przestrzeń udało się jednak wykorzystać maksymalnie, projektując szafki i miejsca do przechowywania pod samymi skosami. W kuchni króluje minimalizm - zabudowę wykonano z forniru w kolorze orzecha amerykańskiego, a blat z białego spieku - mówią architekci.

Mimo licznych wyzwań, jakich przysporzyła praca z wnętrzami z bogatą przeszłością, architekt jest bardzo zadowolony z uzyskanego efektu. - Pracowaliśmy ze zniszczoną i zaniedbaną przestrzenią, w którą tchnęliśmy nowe życie. Udało się stworzyć wnętrze nieoczywiste, zgrabnie łączące historię, sztukę i nowoczesny design – podsumowuje Piotr Łucyan. - Cieszę się, że dodane przez nas współczesne elementy harmonijnie wpisują się w tę zabytkową lokalizację. Historyczny rys tego miejsca nabiera nowego charakteru - dodaje.