Twórczość członków "Grudziądzkiej Grupy Literacko-Kulturalnej "Świt" - Roman Branicki

Wielu z nas odnajdzie w wierszach Romana szczyptę własnych uczuć, którymi darzymy nasze miasto, w którym przyszło nam żyć. Przeżywać pierwsze wzniosłe fascynacje i młodzieńcze uczucia.Bliski jest naszym sercom Grudziądz, a jest to tylko maleńka próbka wierszy poświęconych miastu.Znajdziecie w nich nie tylko urok naszej Starówki i uliczek, ale głębokie uczucie którym autor dzieli się z nami.
Czy znasz to miasto
Czy znasz to miasto nad Wisłą,wśród lasów i leczniczych wód?Czy znasz miejsce, gdzie żyć ci przyszło?Poznaj je - to ułański gród !
Czy znasz to miasto nad Wisłą, uroki Lotniska,Tarpna czy Rządza Maruszę - gdzie źródło solanki trysło?Nie znasz ? To przyjedz do Grudziądza !
Czy znasz zabytkowe spichrze,wieże Ratusz, kościoły,Starówki zaułki najcichsze?Nie znasz? Zwiedzaj , a braknie ci słów !
Tu tradycja z historia się mieszana Starówce czuć to na każdym kroku.Jakby czas stanął, nie pospieszajChoć nowe wyłania się z mroku !
Lśnią w słońcu osiedli bloki,obwodnica migoce aut światłami.A spichrze wiekowe, rzucają urokina błonie rozbłysłe promieniami
A gdy za Klimkiem słońce zgaśnie,ulice zabłysną neonami.Lecz to miasto nie zaśnie,Zazgrzyta nocnymi tramwajami
Kiedy pełnia wiosny przyjdzie,bzy zapachną tak tylko tu !I tylko tu,jak nigdzie indziej,śpiew ptaków kołysze dzieci do snu.
Gdy maj zielenią otuli połacie całe,autobusem w każdy zajedziesz zakątek.Zwiedzisz to miasto wspaniałe,A prócz wspomnień, zyskasz wiele pamiątek.
Spacer po Grudziądzu
Już z mostu przez Wisłę widzisz,wieże kościołów i ceglane spichrze.Zachwycona jesteś, masz wzruszoną twarz,choć nie wierzysz, że to miasto najmilsze.
Ja z uśmiechem i ułańską fantazją,powiodę cię na Starówki ulice.Gdzie z wielką ochotą i pasją,pokażę zabytkowe kamienice.
Wśród nich, w Rynku, od czas pewnego,stoi dumnie - nie bez powoduokazały Pomnik Żołnierza Polskiegosymbol chwały i wolności grodu !
Dalej, obok Ratusza, z fiołkami dziewczyna,tuli, strudzonego ułanaBy być bliżej, na palce się wspinawszak kawalerzysty jest to ukochana.
Nie opodal - wśród bzów Zamkowej Góry,młodzi swą pierwszą miłość wyznająA nad ich głowami, niczym sznur pereł,zwiastuny wiosny, jaskółki fruwają.
Też siądziemy na ławce,w cieniu,ty zapachniesz miętą, jaśminem.Skłonisz głowę na mym ramieniui będziesz trwali w zadumani.
Z zadumy wyrwie nas głos dzwonów,który z wieży kościoła rozbrzmieje.A dźwięk ich przyjaznych tonów,wszelki niepokój rozwieje.
Już dzień majowy z nocą się brata,lecz serce miasta wciąż bije.A księżyca srebrna tarcza pyzata,w Wiśle się wody napije.
Z nadwiślańskich błoni ciepły wietrzykstudzi rozniecone żądze.Tu każdy dzień od wczorajszego lepszyi zapewne zatęsknisz za Grudziądzem.