Dębica: U Alberta zamieszka 140 osób

– Na parterze ulokujemy zaplecze medyczne, rehabilitacyjne, pomieszczenia socjalne dla personelu, również kaplicę, biura – wylicza Anna Wójcik, prezes dębickiego koła Towarzystwa im. św. Brata Alberta. Mieszkania dla małżeństw i samotnych Na pierwszym piętrze znajduje się 10 mieszkań chronionych (39-40 km kw.) dla starszych, ubogich małżeństw, które już same sobie nie radzą. Na drugim piętrze z kolei są przygotowywane pokoje 2-3-osobowe dla 50 samotnych kobiet i mężczyzn.– Obie kondygnacje (pierwsze i drugie piętro – dopisek red.) są już oddane do użytku, częściowo umeblowane. Mam nadzieję, że uda nam się je zasiedlić w okolicach lipca. Wszystko zależy od tego, ile zdobędziemy pieniędzy. Musimy przecież jeszcze wykończyć m.in. jadalnię, kuchnię. Potrzebujemy ok. 500 tys. zł – szacuje pani prezes.Dodaje, że do tej pory towarzystwo mogło liczyć na hojnych darczyńców, z powodzeniem starało się także o pieniądze unijne. – Mam nadzieję, że nadal tak będzie. Poza tym otrzymujemy pomoc od miasta. Na 2014 rok zapisano dla nas w budżecie 75 tys. zł – informuje Wójcik. Starosta nie chce pomóc? W stanie surowym jest natomiast trzecie piętro budynku, które ma służyć ok. 40 obłożnie chorym. – To będzie zakład opiekuńczo-leczniczy, spełniający wszystkie medyczne wymogi, wyposażony w specjalistyczny sprzęt do opieki nad leżącymi chorymi. Taki typowy ZOL – tłumaczy Wójcik. – A ponieważ tego rodzaju zakładami zajmują się starostwa powiatowe, wielokrotnie zwracałam się do naszego starosty o pomoc. Niestety odpowiedzi wciąż są negatywne, powiat nie widzi potrzeby udzielenia nam wsparcia. - To nie wynika ze złej woli. Powodem są ograniczone możliwości finansowe – odpowiada Władysław Bielawa, starosta dębicki. Wyjaśnia, że powiat jest organem założycielskim Zespołu Opieki Zdrowotnej w Dębicy i musi dbać przede wszystkim o ZOZ. – A są tu takie potrzeby, że nie jesteśmy w stanie wszystkiego zrealizować. Trudno, więc decydować o wydatkach na jeszcze inne placówki – stwierdza starosta. - Mam nadzieję, że jednak uda nam się przeprowadzić zaplanowane prace. Większość robót wykonują panowie z dębickiego domu dla bezdomnych mężczyzn oraz osadzeni w Zakładzie Karnym. Wspierają nas sponsorzy, którzy często chcą zostać anonimowi – komentuje Anna Wójcik.