Warszawski "grzybek" z Dworca Zachodniego w rejestrze zabytków. MWKZ: stanowi przykład ikonicznej architektury

Nastawnia dysponująca Warszawa Zachodnia Dalekobieżna (WZD) znajduje się na terenie stacji Warszawa Zachodnia. Przeznaczona jest do kierowania i nadzoru ruchu pociągów. Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków przypomina w komunikacie, że jej budowa wiąże się z planowaną w latach 60. XX w. modernizacją dworca Warszawa Zachodnia.

Od momentu oddania w 1936 roku. miał charakter tymczasowy. Na potrzeby inwestycji władze kolei ogłosiły konkurs architektoniczny w 1965 r, do budowy dworca jednak nie przystąpiono. Zrealizowano nową nastawnię. Jej koncepcja została opracowana w Biurze Projektów Kolejowych, zastąpiła historyczny budynek nastawni z lat 30. XX w. Został przeznaczony na funkcje gospodarcze (wpisany do #rejestrmwkz 25 września 2018 r.) - informuje profesor Jakub Lewicki.

Poniżej zdjęcia słynnej warszawskiej budowli.

Nastawnia znajduje się pomiędzy peronami 8 i 9, co dawało możliwość bezkolizyjnej rozbudowy dworca w przyszłości. W pierwszym dziesięcioleciu XXl w. przystąpiono do generalnej modernizacji stacji kolejowej. Zgodnie z projektem przy ul. Tunelowej wzniesiono nowy budynek techniczny, do którego przeniesiona zostanie nastawnia, po oddaniu go do użytku.

Budynek, który został wpisany do rejestru zabytków, ze względu na swój charakterystyczny wygląd, przez wielu mieszkańców Warszawy nazywany jest "grzybkiem". Obiekt składa się z głównego pomieszczenia w kształcie spłaszczonego cylindra o średnicy ok. 12 metrów osadzonego na wsporniku o wysokości ok. 10 m, z przylegającą do niego klatką schodową założoną na rzucie prostokąta o wysokości ok. 15 m.

W budowli zachował się oryginalny układ funkcjonalno-przestrzenny z główną salą oraz pomieszczeniem socjalnym, niewielkim korytarzem prowadzącym na podest klatki schodowej i pomieszczeniem sanitarnym.

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków informuje, że budynek na stałe wpisał się w krajobraz architektoniczny stacji kolejowej Warszawa Zachodnia.

Jego wartość naukowa, wyraża się w warstwie materialnej i w nowatorstwie projektu architektonicznego. To świadectwo świadomości projektantów, którzy uwzględniając planowaną rozbudowę dworca zaprojektowali budynek, zachowujący utylitarne wartości. Stanowi przykład ikonicznej architektury. Ponadto nastawnia stanowi źródło wiedzy na temat architektury tego okresu - informuje profesor Jakub Lewicki w komunikacie.