Zaskakujące eksponaty w Muzeum Fabryki Norblina. Budda Warszawski powrócił na ulicę Żelazną

Dwie figurki buddy zostały stworzone w Warszawie około 1913/1914 roku na zlecenie rządu Mongolii. Jednak od tego czasu eksponaty przebyły ponad 100-letnią podróż, aż w końcu zatoczyły koło.

„W 1912 roku władze świeżo uwolnionej od Chin Mongolii opłaciły wykonanie 10 000 posągów Buddy długiego życia – Amitajusa. Aż 9 000 z tych figurek powstało w zakładach firmy Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Dwie z nich, dzięki uprzejmości kustosza Macieja Magury-Górlaskiego, trafiły do Muzeum Fabryki Norblina, które dziś znajduje się na dawnych, pofabrycznych terenach” – czytamy.

Nasuwa się pytanie dlaczego produkcja figurek została zlecona Fabryce Norblina? I w jakich okolicznościach eksponaty wróciły do Warszawy? Na te pytania można poznać odpowiedź, wybierając się na wycieczkę z przewodnikiem po Muzeum Fabryki Norblina. Bilety można zarezerwować na stronie internetowej muzeum.

- Ta historia jest rzeczywiście niesamowita. 9 000 figurek buddy z Fabryki Norblina trafiło do świątyni Megdżid Dżanrajsig w klasztorze Gandan w stolicy Mongolii, jednak po rewolucji komunistycznej w latach 30-tych XX wieku zbiory te zostały niemal doszczętnie rozgrabione i zniszczone. W imieniu Muzeum Fabryki Norblina chcę serdecznie podziękować Panu kustoszowi Maciejowi Magurze-Góralskiemu za ich wypożyczenie. Dzięki temu goście naszego Muzeum mogą poznać tę niezwykle ciekawą historię i nietypowy jak dla standardowej produkcji dawnych zakładów przy Żelaznej wyrób – wskazał Artur Setniewski, dyrektor Muzeum Fabryki Norblina.

Jak wyjaśniają organizatorzy wystawy, posążki, a także obrazy, pełnią w buddyzmie funkcję ołtarzowych przedmiotów kultu. Amitajus jest jedną z ważniejszych postaci dla wyznawców tej religii – jest jednym z Buddów, który zapewnia długie życie. Samo jego imię oznacza „Nieskończone Życie”. Ukazywany jest w pozycji do medytacji – siedząc na lotosowym tronie ze skrzyżowanymi nogami – a w dłoniach trzyma wazę na eliksir nieśmiertelności. Posążki, a także obrazy, pełnią w buddyzmie funkcję ołtarzowych przedmiotów kultu.