Żużlowe derby. Przygotowanie toru przed meczem Caelum Stal Gorzów - Falubaz Zielona Góra

Puszczamy sprzęgło! Sukces w biegu zapewni nam szybkie znalezienie odpowiedniej ścieżki.- Jest to tor jazdy, w taki czy inny sposób zewnętrznie zamaskowany, a służy temu byśmy mogli mówić o handicapie własnego toru. Korzystający z niej zawodnik jest znacznie szybszy od rywala - tłumaczy cierpliwie Czernicki.
Znacznie przyspieszamy, ale można jeszcze przycisnąć, bo zaczyna się odsypywać.- O sytuacji, że tor się odsypuje mówimy, gdy powstaje krawędź. Nawierzchnia spod kół zawodników wylatuje od środka do płotu. Wyraźnie widać odcinek, gdzie tor jest wymieciony i można rzec umiejętnie wyprofilowany przez toromistrza, jeśli zna się na tej całej zabawie, w czasie zawodów - "CzeCze" wyjaśnia, jakby miał pod ręką podręcznik do czarnego sportu. - Jeśli dysponuje skośną szyną można to wszystko tak ułożyć, że będzie niosło albo pod samym płotem, albo nieco do środka łuku na wspomnianej krawędzi. Dajemy czadu pod płot, wykorzystujemy wskazówkę.
Czy to już wszystko, co możemy wydusić z naszej "pięćsetki"? Czernicki wiedział, że przyjdą nowicjusze, więc nawierzchnia jest tylko lekko przyczepna, a prędkość mniejsza niż na przysłowiowej "kopie", gdzie koło solidnie zaczepia się o podłoże i ciągnie do przodu. Nam to wszystko jedno, ale zawodnicy mają swoje ulubione rodzaje nawierzchni.
- Źródła trzeba szukać w pierwszych momentach żużlowej edukacji. Adeptom przygotowuje się łatwiejszy do pokonania, twardy lub lekko przyczepny tor, by nauczyli się techniki - mówi trener. Dodaje, że w kilku ośrodkach m.in. Tarnowie i Bydgoszczy "na twardo" wychowało się i ukształtowało wielu zawodników. To także domena południowców ze Słowenii czy Chorwacji. Muszą włożyć dużo pracy, by zmienić nawyki i bardzo dobrze punktować, gdy rywale przygotują "szybką plastelinkę".
Cało i zdrowo kończymy okrążenie. Obeszło się bez upadków. Czernicki podkreśla, że stopień przyczepności ma znaczenie, ale najważniejsze, by nie tworzyły się dziury i rynny. To one prowadzą do upadków oraz ciężkich kontuzji.
My nikogo nie wyprzedzaliśmy i nikt nie jechał obok, a zawodnicy muszą się zmieścić w czwórkę, a przy tym walczą. Żeby ścigać się przez minutę, muszą zrobić znacznie więcej, niż tylko ocenić stan i rodzaj nawierzchni. Trzeba jeszcze dopasować maszynę tak, by przeciwnik nie zdążył wysforować się do przodu. Od selekcji silników po wymianę dysz, przełożeń (czyli zębatek) i opon. W czasie meczu, ba, derbów jest na to naprawdę mało czasu.
- Trzeba w takiej eleganckiej sałatce warzywno - żużlowej znaleźć ten złoty środek - kwituje "CzeCze". A w tajniki warsztatu wprowadził nas jego asystent i były zawodnik Piotr Paluch.
Autor artykułu: Marcin Łada