Odrzanka jako lubuska kolejowa żyła złota

Brak znaczącego wyborczego sukcesu partii, która nigdy tak naprawdę nie chciała przeobrazić się w młodą lewicową siłę polskiej sceny politycznej ze względów zbyt mocnego upodobania jej niezmiennych liderów do piastowania najwyższych i najbardziej wpływowych stanowisk był wystarczająco silnym argumentem na ''przeistoczenie'' się Prezydenta Zielonej Góry w ''niezależnego'' miejskiego administratora i polityka w jednej osobie. Bardzo niedobrze się stało, że takim pragmatycznym punktem widzenia poważnych problemów gospodarczych województwa lubuskiego przez ostatnie dwadzieścia lat panowie z regionalnej lewicy nie chcieli i nie potrafili się wykazać...
Dopiero od kilku lat, pomimo znacznej skali trudności w całej europejskiej gospodarce, regionalni liderzy partii obecnie rządzącej czynią systematyczne starania w celu podniesienia z ekonomicznych kolan biednych mieszkańców województwa lubuskiego, których kontakt ze światem był bardzo często sprowadzony do bezrobotnej, komunikacyjnej separacji z przyjaciółmi gorzałkami prowadzącymi do głębokiego upadku moralnego i finansowego znacznej części młodego terytorialnie i administracyjnie lubuskiego społeczeństwa.
Przyczyną wywołującą opłakane skutki w postaci ludzkich, rodzinnych tragedii niewątpliwie jest totalne zignorowanie przez lewicowe władze, niedorastające w dziedzinie transportu szynowego nawet do pięt swoim towarzyszom z KC PZPR, obywateli Polski Zachodniej poprzez prowadzenie długofalowej polityki niszczącej kolejowy kapitał, od którego w znacznej mierze zależał i może nadal zależeć poziom życia Lubuszan. Niedopuszczanie nowej kadry z zewnątrz, sprowadzanie problematyki pasażerskiego i towarowego transportu kolejowego do poklepywania zbiurokratyzowanego i rozmarketingowanego antykolejowo betonu zamiast inwestowania w nowy z zamiłowania zaangażowany lub przez kierunkowe uczelnie wykształcony personel terenowy, modernizację infrastruktury i taboru przyczyniło się do powstania mocno nieefektywnego administracyjnego molocha, dla którego pasażer stał się niepotrzebny...
Odrzanka, linia zmodernizowana i unowocześniona w latach 70-tych, po której pociągi prowadzone trakcją parową i spalinową jeździły z prędkością 100 km/h. W latach 80-tych zelektryfikowana i technicznie poprawiana. Uznawana przez PZPR-owskie władze za ważną żelazną drogę dla przewozu surowców i towarów ze Śląska do portów Szczecin – Świnoujście. Mocno eksploatowana. Jeden z filarów polskiej gospodarki. Linia gdzie przejeżdżał pociąg ''Widmo'' z Krakowa do Szczecina, pokonując odcinek z Zielonej Góry do Szczecina w 2h i 30 min. (dzisiaj odcinek z Zielonej Góry do Kostrzyna Nad Odrą pociąg nie jest w stanie pokonać w takim czasie). Linia, którą pociąg ''Wawel'' na odcinku Zielona Góra – Wrocław przejeżdżał w dwie godziny (dzisiaj w takim czasie jedzie każdy pociąg z Zielonej Góry do Głogowa osiągając średnią prędkość handlową rzędu 26 km/h). Można poczuć się jak w regionach czwartego świata. Ale z tego melancholijnego poczucia rozwoju gospodarczego województwa lubuskiego obywatele regionu nie mają powodów do śmiechu. Dobrze, jeśli nie spadają na dno umysłowo-moralne i mają w sobie dużo samodzielnej siły, żeby pokonywać ignorancję ze strony władzy emigrując w inne rejony kraju i świata.
Dzięki przyzwoitemu stanowi technicznemu Odrzanki dużo chętniej odwiedzaliby swoje rodzinne tereny, wybierali na miejsce swojego stałego zamieszkania lubuski region, przyczyniali się do podnoszenia koniunktury regionalnej gospodarki, byliby siłą wprowadzającą nowoczesne podejście do sposobu organizacji pracy w województwie lubuskim. Nowoczesna Odrzanka wymagałaby również dodatkowych inwestycji związanych z budową infrastruktury umożliwiającej przyciąganie w lubuski region nowego dużego biznesu doceniającego intermodalne formy przewozu produktów.
Aktualnie na Odrzance rozpoczęły się prace na odcinku Nowa Sól – Bytom Odrzański, dzięki którym w ciągu najbliższych lat parametry techniczne tej linii ulegną poprawie (w okresie sprawowania władzy przez Marszałka Szymańskiego poprawiono odcinek Bytnica – Drzeńsko). Dzięki konsekwencji i zaangażowaniu liderów Platformy Obywatelskiej jakość życia mieszkańców województwa lubuskiego ulegnie poprawie. Prędkość pociągów pasażerskich będzie oscylować w przedziale 100 – 120 km/h. Dobrze, że tak się stanie, chociaż szkoda, że kolejnym rządzącym zabrakło determinacji i odwagi, aby tę linię wyremontować do prędkości rzędu 160 – 200 km/h. Wybrany wariant modernizacji jest podyktowany naciskiem Komisji Europejskiej na szybkie wykorzystanie środków przeznaczonych na polską kolej a zbiurokratyzowane państwo polskie i zbiurokratyzowana kolej nie są w stanie przygotować odpowiedniej dokumentacji w krótkim czasie. Zamiast modernizacji będzie moderno-rewitalizacja, którą można przeprowadzić znacznie szybciej.
Odrzanka to utopiony skarb regionalny i narodowy. Odrzanka to również bardzo często spotykany obraz polskiej kolei. Kolei podzielonej na coraz większą liczbę spółek (nie oceniam czy to dobrze czy to źle, jak się firmy między sobą porozumieją to i pasażer będzie zadowolony z istnienia mnogości spółek). Kolei, która nie zmieni się na lepsze jeśli jej pracownicy na różnych szczeblach w rozmaitych spółkach nie będą potrafili wziąć cząstkę odpowiedzialności za taki stan rzeczy. Tutaj bowiem budowanie nowej jakości będzie procesem żmudnym i trudnym ale nie niemożliwym. Warto być świadomym faktu, że kolej to złożony z drobnych cząsteczek organizm, którego nie należy postrzegać jednostkowo poprzez likwidowanie kolejnych linii.
Doświadczenie ostatniego dwudziestolecia uczy nas, że likwidacja jednej linii w imię rzekomych oszczędności wcale nie podnosi frekwencji podróżnych. Dzieje się wręcz odwrotnie. Takie błędne koło pozornych oszczędności niszczy kolej, obniża jej przepustowość przesyłu towarów, podnosi koszty jej funkcjonowania, a co najgorsze znacznie obniża zdolność rozwoju regionalnej nauki i gospodarki. Bo w tym ''nieopłacalnym'' małym szynobusie może dojeżdżać do szkoły przyszły młody Einstein, który bez tej ''nieopłacalnej'' kolei ''opłacalnie'' zostanie lokalnym pijaczkiem. Tym ''nieopłacalnym'' pociągiem mogą jechać chińscy lub japońscy biznesmeni, którzy bez tej ''nieopłacalnej'' kolei nie stworzą nowych miejsc pracy w regionie. W tym ''nieopłacalnym'' pociągu... Jak widać na tych pozornie nieistotnych przykładach rozwój gospodarczy regionu i państwa można postrzegać różnie a szukanie doraźnych oszczędności tak naprawdę w stosunkowo krótkim czasie wywołuje efekt odwrotny od bezmyślnie zamierzonego.
Szansa na renesans kolei to szansa na renesans człowieka. To zdecydowanie lepszy rozwój gospodarczy regionu lubuskiego. I wielkim grzechem oraz niedorzecznością jest straszenie przez niektórych przedstawicieli administracji lubuskiej kolei w regionalnych mediach, że jakoby miałoby zabraknąć środków na remont Odrzanki. Niestety w tle takich nieodpowiedzialnych społecznie postaw jest wizja utraty ciepłych posadek, które z punktu pasażera i sprawnego funkcjonowania kolei, faktycznie są często delikatnie reasumując niekoniecznie potrzebne. Mądrzy marszałkowie zachodnich województw (zachodniopomorskie, lubuskie, wielkopolskie, dolnośląskie, opolskie) dostrzegli, że najlepszym rozwiązaniem byłoby wspieranie i inwestowanie w dwa kolejowe podmioty jakimi są Koleje Wielkopolskie i Koleje Dolnośląskie, dzięki czemu koszty funkcjonowania kolei będą niższe a z czasem komfort i jakość usług dużo wyższa.
Dlatego lubuscy pasażerowie kolei mogą mieć realną nadzieję na stopniową poprawę dostępności do szybszej i przede wszystkim dużo przyjaźniejszej dla człowieka niż dotychczas kolei. Bo kolej powinna dobrze służyć pasażerom i regionalnej gospodarce a nie odseparowanym od rzeczywistości wizjom po znajomości przypadkowo osadzonych na nieźle płatnych stanowiskach lokalnych biurokratów, którzy nie mają pojęcia komu i czemu tak naprawdę potrzebna jest kolej.
Tomasz R.